Die Amerikaanse fluitskool : die ontwikkeling en aard van 'n kenmerkende klankkarakter met besondere verwysing na die lewe en werk van William Kincaid
Date
1997
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
The history of the flute performance practice in America covers a period of approximately one hundred years. The two most influential flutists in its early founding years were Georges Barrère and Georges Laurent, two French flutists who conveyed the tradition of the "modern" French Flute School to American born flutists through their performances as well as their teaching. This laid the foundation of the American School of flute playing, which in due course, through the influence of a prominent key personality, William Kincaid, began to display certain characteristics unique to flutists trained in America. This study project examines the origin and nature of a distinctive tone character in the American flute school. It starts with a brief introductory study of the tone character of the "modern" French School, as this forms the basis of the flute playing tradition in America. The influence of Barrère and Laurent within the U.S.A. is discussed in order to determine the extent to which the character of the French School has been transferred to American flutists. The life and work of William Kincaid are discussed in chapter three. His career as principal flutist of the Philadelphia Orchestra, the most important influences upon his playing and his impact as the most influential flute teacher in America form the basis of an analysis of his flute tone and how he taught it. The most important components of Kincaid's tone are highlighted in chapter four. The fundamental characteristics of his tone colour, colour variations within the basic timbre of that tone, his wide dynamic range, the use of finer gradations of volume and intensity of tone in the interpretation of music, as well as the intensification and extension of his vibrato are discussed. The role of the embouchure and diaphragm in achieving the above-mentioned characteristics is analysed. Emphasis is placed throughout upon differences and similarities between the French Flute School and Kincaid's approach to and teaching of the different components of a flute tone. In chapter five Kincaid's heritage with regard to American flutists is placed within the context of the continued influence of exponents of the French Flute School in the U.S.A.. Various opinions on the subject are referred to. The results of a questionnaire-based inquiry illustrate the way in which American flutists view their heritage. Finally, the unique tone character of the American Flute School is summarised and placed within the context of international trends in flute performance practice.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die geskiedenis van die fluit-uitvoeringspraktyk in Amerika strek oor ongeveer honderd jaar. Die twee invloedrykste fluitiste in die vroeë vestigingsjare daarvan was Georges Barrère en Georges Laurent, twee Franse fluitiste wat deur hul spel en onderrig die tradisie van die "moderne" Franse fluitskool aan Amerikaansgebore fluitiste oorgedra het. Dit het die grondslag gelê vir die ontwikkeling van die Amerikaanse fluitskool wat mettertyd deur die invloed van 'n prominente sleutelpersoonlikheid, William Kincaid, sekere kenmerke eie aan Amerikaansopgeleide fluitiste begin openbaar het. Hierdie werkstuk ondersoek die oorsprong en aard van 'n eiesoortige klankkarakter in die Amerikaanse fluitskool. Dit begin by 'n kart voorstudie van die klankkarakter van die "moderne" Franse fluitskool omdat dit die fundament van die fluit-uitvoeringspraktyk in Amerika vorm. Die invloed van Barrère en Laurent in die V.S.A. word bespreek om vas te stel in watter mate die karakter van die Franse fluitskool aan Amerikaanse fluitiste oorgedra is. William Kincaid se lewe en werk word in hoofstuk drie bespreek. Sy loopbaan as hooffluitis van die Philadelphia Orkes, die hoofinvloede op sy spel, en sy impak as die mees invloedryke fluitonderwyser in Amerika vorm die basis vir 'n analise van sy klankkarakter en hoe hy dit onderrig het. Die belangrikste komponente van Kincaid se fluitklank word in hoofstuk vier uitgelig. Die fundamentele eienskappe van sy klankkleur, kleurvariasies binne die basiese timbre van daardie klank, sy wye dinamiese omvang, die aanwending van fyner graderings van klankvolume en klankintensiteit in die vertolking van musiek, asook die verdieping en verbreding van sy vibrato word bespreek. Die rol van die embouchure en diafragma in die verkryging van bogenoemde kenmerke word geanaliseer. Daar word deurentyd klem gelê op verskille en ooreenkomste tussen die Franse fluitskool en Kincaid se benadering tot, en onderrig van die verskeie komponente van 'n fluitklank. Kincaid se nalatenskap aan Amerikaanse fluitiste word in hoofstuk vyf binne die konteks van die voortgesette invloed van eksponente van die Franse fluitskool in die V.S.A. geplaas. Verskillende menings hieroor word uitgelig. Die resultate van 'n vraelys-gebaseerde ondersoek werp lig op hoe Amerikaanse fluitiste hul erfenis beskou. Die eiesoortige klankkardkter van die Amerikaanse fluitskool word laastens opgesom en binne die konteks van internasionale neigings in die fluit-uitvoeringspraktyk geplaas.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die geskiedenis van die fluit-uitvoeringspraktyk in Amerika strek oor ongeveer honderd jaar. Die twee invloedrykste fluitiste in die vroeë vestigingsjare daarvan was Georges Barrère en Georges Laurent, twee Franse fluitiste wat deur hul spel en onderrig die tradisie van die "moderne" Franse fluitskool aan Amerikaansgebore fluitiste oorgedra het. Dit het die grondslag gelê vir die ontwikkeling van die Amerikaanse fluitskool wat mettertyd deur die invloed van 'n prominente sleutelpersoonlikheid, William Kincaid, sekere kenmerke eie aan Amerikaansopgeleide fluitiste begin openbaar het. Hierdie werkstuk ondersoek die oorsprong en aard van 'n eiesoortige klankkarakter in die Amerikaanse fluitskool. Dit begin by 'n kart voorstudie van die klankkarakter van die "moderne" Franse fluitskool omdat dit die fundament van die fluit-uitvoeringspraktyk in Amerika vorm. Die invloed van Barrère en Laurent in die V.S.A. word bespreek om vas te stel in watter mate die karakter van die Franse fluitskool aan Amerikaanse fluitiste oorgedra is. William Kincaid se lewe en werk word in hoofstuk drie bespreek. Sy loopbaan as hooffluitis van die Philadelphia Orkes, die hoofinvloede op sy spel, en sy impak as die mees invloedryke fluitonderwyser in Amerika vorm die basis vir 'n analise van sy klankkarakter en hoe hy dit onderrig het. Die belangrikste komponente van Kincaid se fluitklank word in hoofstuk vier uitgelig. Die fundamentele eienskappe van sy klankkleur, kleurvariasies binne die basiese timbre van daardie klank, sy wye dinamiese omvang, die aanwending van fyner graderings van klankvolume en klankintensiteit in die vertolking van musiek, asook die verdieping en verbreding van sy vibrato word bespreek. Die rol van die embouchure en diafragma in die verkryging van bogenoemde kenmerke word geanaliseer. Daar word deurentyd klem gelê op verskille en ooreenkomste tussen die Franse fluitskool en Kincaid se benadering tot, en onderrig van die verskeie komponente van 'n fluitklank. Kincaid se nalatenskap aan Amerikaanse fluitiste word in hoofstuk vyf binne die konteks van die voortgesette invloed van eksponente van die Franse fluitskool in die V.S.A. geplaas. Verskillende menings hieroor word uitgelig. Die resultate van 'n vraelys-gebaseerde ondersoek werp lig op hoe Amerikaanse fluitiste hul erfenis beskou. Die eiesoortige klankkardkter van die Amerikaanse fluitskool word laastens opgesom en binne die konteks van internasionale neigings in die fluit-uitvoeringspraktyk geplaas.
Description
Proefskrif (M. Mus.) -- Universiteit van Stellenbosch, 1997.
Keywords
Kincaid, William, -- 1895-1967, Flute -- Instruction and study, Dissertations -- Music