An inverse finite element approach for material characterization of small hyperelastic samples.
Date
2019-12
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: The aim of this research was to develop and test an experimental method,
which could be scaled to samples of 4 mm x 4 mm x 1-2 mm in size. To
validate the design of the experimental method, it was applied to samples
(10 mm by 10 mm by 2.5 mm in size) of a soft hyperelastic silicone-rubber
using available equipment.
The biggest challenge in this research was the small scale at which testing
was performed. In addition, the size of force measurements was small (under
10 N), which meant that force measurements inherently included noise, which
could not be neglected.
The method was designed such that stress concentrations were avoided and
boundary conditions were simple enough to be easily implemented in a finite
element analysis. A uni-axial compression test was performed where full-field
displacement data was measured using digital image correlation and force data
was measured using a 50 N load cell. Displacement and force results for compressions
of between 20-55 % of the height of the sample were used in an
inverse finite element model updating method to iteratively determine a three
parameter Mooney-Rivlin material model for the hyperelastic silicone-rubber.
There was a large amount of variability in the force results, even though the
displacement inputs for the tests were repeatable. The inverse finite element
model updating method showed repeatability in the value to which it converged,
however the material model obtained from the optimization process
produced accurate displacements neither when plotted against the experimental
displacements nor when implemented in a validation test geometry.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie navorsing was om ’n eksperimentele metode, wat geskaal kan word na monsters van 4 mm x 4 mm 1-2 mm, te ontwikkel en te toets. Om die ontwerp te toets, is die metode toegepas op monsters (10 mm by 10 mm by 2,5 mm in grootte) gemaak van ’n sagte hiper-elastiese silikoon-rubber deur gebruik te maak van beskikbare toerusting. Die grootste uitdaging in hierdie navorsing was die klein skaal waarby toetse uitgevoer is. As gevolg daarvan, was die grootte van gemete kraglesings klein (onder 10 N), wat beteken het dat resultate geraas ingesluit het, wat nie weglaatbaar klein was nie. Die metode is op so manier ontwerp dat spanningskonsentrasies vermy is en randvoorwaardes eenvoudig genoeg was om maklik in ’n eindige element analise geïmplementeer te word. ’n Eenassige druktoets is uitgevoer waar volveldverplasingdata gemeet is deur digitale beeldkorrelasie en kraglesings geneem is met behulp van ’n 50 N lassel. Verplasings en kragte vir vervormings van tussen 20-55 % van die hoogte van die monster is gebruik in ’n inverse eindige element model opdateringsmetode om die konstantes van ’n drie-parameter Mooney- Rivlin materiaal model vir die hiper-elastiese silikoon-rubber te bepaal. Daar was ’n groot mate van variasie in die kraglesings, alhoewel die verplasingsinsette herhaalbaar was. Die inverse eindige element model opdateringsmetode het herhaalbaar tot dieselfde waarde konvergeer, maar die materiaalmodel wat uit die optimeringsproses verkry is, het onakkurate verplasingswaardes voorspel vir beidie die experimentele geometrie en die validasie toets.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie navorsing was om ’n eksperimentele metode, wat geskaal kan word na monsters van 4 mm x 4 mm 1-2 mm, te ontwikkel en te toets. Om die ontwerp te toets, is die metode toegepas op monsters (10 mm by 10 mm by 2,5 mm in grootte) gemaak van ’n sagte hiper-elastiese silikoon-rubber deur gebruik te maak van beskikbare toerusting. Die grootste uitdaging in hierdie navorsing was die klein skaal waarby toetse uitgevoer is. As gevolg daarvan, was die grootte van gemete kraglesings klein (onder 10 N), wat beteken het dat resultate geraas ingesluit het, wat nie weglaatbaar klein was nie. Die metode is op so manier ontwerp dat spanningskonsentrasies vermy is en randvoorwaardes eenvoudig genoeg was om maklik in ’n eindige element analise geïmplementeer te word. ’n Eenassige druktoets is uitgevoer waar volveldverplasingdata gemeet is deur digitale beeldkorrelasie en kraglesings geneem is met behulp van ’n 50 N lassel. Verplasings en kragte vir vervormings van tussen 20-55 % van die hoogte van die monster is gebruik in ’n inverse eindige element model opdateringsmetode om die konstantes van ’n drie-parameter Mooney- Rivlin materiaal model vir die hiper-elastiese silikoon-rubber te bepaal. Daar was ’n groot mate van variasie in die kraglesings, alhoewel die verplasingsinsette herhaalbaar was. Die inverse eindige element model opdateringsmetode het herhaalbaar tot dieselfde waarde konvergeer, maar die materiaalmodel wat uit die optimeringsproses verkry is, het onakkurate verplasingswaardes voorspel vir beidie die experimentele geometrie en die validasie toets.
Description
Thesis (MEng)--Stellenbosch University, 2019.
Keywords
Hyperelastic Samples, Stress concentration, Inverse Method, Hyperelastic Material, UCTD, Finite element method