Disruption of higher education policy through an ethics of care in South Africa
Date
2020-03
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT : The study on which this dissertation reports, argued that the newly reformed university policies and practices of the four public universities in the Western Cape still affect students from poor
schools in a considerable way, as they still seem to struggle to gain access into higher education,
even after the enactment of the White Paper for Post School Education of 2013. My argument is
corroborated by findings and conclusions that ensued after the conceptual analysis of policy
structures of the four public universities under study. The findings also exposed the university
system in general as an elitist institution that is unable to change or be changed to recognise the
poor. The argument is that the strategies the universities utilise to integrate students into the
university system intensify this setback, as those strategies do not attempt to increase
universities’ capacity to grant access to poor students, who are incidentally fatalities of the
apartheid system. Instead, the universities want the students to bring the same capabilities as
their private and former Model C-schooled counterparts. Because of this practice, the university
system appears to favour affluent students, which then compounds the social inequity at
universities. My contention in the study therefore was that the university system ought to
embrace approaches such as an ethics of care to disrupt the alienating culture within their policy
processes. The ethics of care as the disruption paradigm may achieve a reconceptualised notion
of external inclusion by which lived experiences of the vast majority of poor students can be
accommodated, and may also introduce a conciliatory paradigm to higher education, from which
social justice can be attained.
In the study, I have used ‘poor students’ interchangeably with ‘black students from poor
schools’, as the colour of poverty in South Africa, even after 25 years of democracy, is still
predominantly black.
AFRIKAANSE OPSOMMING : Die navorsing waaroor hierdie proefskrif verslag doen, het van die standpunt uitgegaan dat die nuut hervormde universiteitsbeleide en -praktyke van die vier openbare universiteite in die Wes- Kaap steeds studente afkomstig arm skole nadelig beïnvloed, aangesien dit lyk asof hulle steeds sukkel om toegang tot hoër onderwys te kry, selfs ná die Witskrif oor Naskoolse Onderwys en Opleiding. My argument word bevestig deur bevindings en gevolgtrekkings wat gevolg het ná die konseptuele ontleding van beleidstrukture van die vier openbare universiteite in die studie. Die bevindings dui ook op die universiteitstelsel in die algemeen as ’n elitistiese instelling wat nie kan verander of verander kan word om die armes te erken nie. Die argument is dat die strategieë wat die universiteite gebruik om studente in die universiteitstelsel te integreer hierdie agterstand versterk, aangesien die strategieë nie poog om die vermoë van universiteite om toegang aan arm studente te verleen, wat toevallig oorblyfsels van die apartheidstelsel is, te vergemaklik nie. In plaas daarvan wil die universiteite hê dat die studente dieselfde vermoëns as hulle eweknieë uit privaat en voormalige Model C-skole sal hê. As gevolg van hierdie praktyk blyk dit dat die universiteitstelsel gegoede studente bevoordeel, wat dan die maatskaplike ongelykheid by universiteite vererger. My standpunt in die navorsing was dus dat die universiteitstelsel benaderings soos ’n etiek van omgee moet gebruik om die vervreemdende kultuur in hulle beleidsprosesse te ontwrig. Die etiek van omgee as die ontwrigtingsparadigma kan ’n herkonseptualiseerde opvatting van eksterne insluiting bewerkstellig waardeur die deurleefde ervarings van die oorgrote meerderheid arme studente geakkommodeer kan word en wat ook ’n versoenende paradigma na hoër onderwys kan bring, waardeur maatskaplike geregtigheid bereik kan word. In dié navorsing het ek ‘arm studente’ afwisselend met ‘swart studente uit arm skole’ gebruik, aangesien die kleur van armoede in Suid-Afrika, selfs na 25 jaar van demokrasie, steeds oorwegend swart is.
AFRIKAANSE OPSOMMING : Die navorsing waaroor hierdie proefskrif verslag doen, het van die standpunt uitgegaan dat die nuut hervormde universiteitsbeleide en -praktyke van die vier openbare universiteite in die Wes- Kaap steeds studente afkomstig arm skole nadelig beïnvloed, aangesien dit lyk asof hulle steeds sukkel om toegang tot hoër onderwys te kry, selfs ná die Witskrif oor Naskoolse Onderwys en Opleiding. My argument word bevestig deur bevindings en gevolgtrekkings wat gevolg het ná die konseptuele ontleding van beleidstrukture van die vier openbare universiteite in die studie. Die bevindings dui ook op die universiteitstelsel in die algemeen as ’n elitistiese instelling wat nie kan verander of verander kan word om die armes te erken nie. Die argument is dat die strategieë wat die universiteite gebruik om studente in die universiteitstelsel te integreer hierdie agterstand versterk, aangesien die strategieë nie poog om die vermoë van universiteite om toegang aan arm studente te verleen, wat toevallig oorblyfsels van die apartheidstelsel is, te vergemaklik nie. In plaas daarvan wil die universiteite hê dat die studente dieselfde vermoëns as hulle eweknieë uit privaat en voormalige Model C-skole sal hê. As gevolg van hierdie praktyk blyk dit dat die universiteitstelsel gegoede studente bevoordeel, wat dan die maatskaplike ongelykheid by universiteite vererger. My standpunt in die navorsing was dus dat die universiteitstelsel benaderings soos ’n etiek van omgee moet gebruik om die vervreemdende kultuur in hulle beleidsprosesse te ontwrig. Die etiek van omgee as die ontwrigtingsparadigma kan ’n herkonseptualiseerde opvatting van eksterne insluiting bewerkstellig waardeur die deurleefde ervarings van die oorgrote meerderheid arme studente geakkommodeer kan word en wat ook ’n versoenende paradigma na hoër onderwys kan bring, waardeur maatskaplike geregtigheid bereik kan word. In dié navorsing het ek ‘arm studente’ afwisselend met ‘swart studente uit arm skole’ gebruik, aangesien die kleur van armoede in Suid-Afrika, selfs na 25 jaar van demokrasie, steeds oorwegend swart is.
Description
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2020.
Keywords
Education, Higher -- South Africa, Higher education and state -- South Africa, Educational equalization -- South Africa, UCTD