Predatory bacteria: alternative antimicrobial and biocontrol agents
Date
2023-03
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: While Bdellovibrio-and-like organisms (BALOs) are ubiquitous in nature, their diversity in
environmental niches is underexplored. The isolation and characterisation of novel strains should
thus be investigated, as these strains may exhibit an increased predation efficiency on pathogenic
bacteria prevalent in the environment. The primary aim of the current study was thus to isolate and
characterise BALOs from various water sources, and to investigate the efficacy of Bdellovibrio spp.
in combination with solar disinfection (SODIS) and flocculation, for the removal of multi-drug
resistant (MDR) human pathogens from artificial rainwater. Chapter one (abbreviated version
published in Frontiers in Chemistry, 2022) thus focussed on elucidating the diversity of the BALO
families, as well as the potential application of predatory bacteria and their natural products
(including BALO and non-BALO strains) as therapeutic, biocontrol, and preservative agents.
In Chapter two, BALOs were isolated from various water sources, including rivers, streams, surface
runoff, clinical wastewater, and marine water. The isolation of several Bdellovibrio spp. and one
Halobacteriovorax sp. was confirmed by polymerase chain reaction (PCR) analysis and sequencing,
with phylogenetic analysis indicating that these isolates clustered with other strains in the
Bdellovibrionaceae and Halobacteriovoraceae families, respectively. However, it was hypothesised
that the isolated Halobacteriovorax sp. strain may belong to a novel species, as it branched
independently from the Halobacteriovorax spp. reference strains. Two BALOs, namely Bdellovibrio
bacteriovorus (B. bacteriovorus) TWPF3 and Halobacteriovorax sp. GBVP3, were selected for further
characterisation, as B. bacteriovorus TWPF3 formed numerous and large plaques, and the
Halobacteriovorax sp. GBVP3 was the only isolate from the Halobacteriovoraceae family. The prey
range of both predatory bacteria was assessed using twenty-three Gram-negative bacterial strains
(i.e., four clinical; seven environmental; twelve laboratory strains), with results indicating that
B. bacteriovorus TWPF3 formed plaques when exposed to the clinical strains Escherichia coli
(E. coli) MCC2, and Klebsiella pneumoniae (K. pneumoniae) KP3, and the laboratory strains
K. pneumoniae ATCC 13883, K. pneumoniae PF, Salmonella typhimurium (S. typhimurium) ATCC 14028, and
Shigella sonnei (S. sonnei) ATCC 25931. Halobacteriovorax sp. GBVP3 then formed plaques using four
laboratory strains [K. pneumoniae ATCC 13883, Serratia marcescens (S. marcescens) ATCC 13880, S.
sonnei ATCC 25931, and Vibrio cholerae (V. cholerae)], and one environmental strain [Vibrio
parahaemolyticus (V. parahaemolyticus) GB6] as prey. The antibiogram for all predation-sensitive
bacteria was assessed using Kirby-Bauer analysis, where only E. coli MCC2 and K. pneumoniae KP3
were classified as MDR, and K. pneumoniae PF was classified as extensively drug-resistant (XDR).
The B. bacteriovorus TWPF3 and Halobacteriovorax sp. GBVP3 were then co-cultured with each of the
respective predation-sensitive bacterial strains, with samples collected after 0, 24, 48, 72, and
96 h assessed using culture-based methods. Results indicated that
B. bacteriovorus TWPF3 reduced K. pneumoniae ATCC 13883, S. typhimurium ATCC 14028 and
S. sonnei ATCC 25931 by a maximum of 1.63 logs, 0.50 logs and 1.31 logs, respectively, while
Halobacteriovorax sp. GBVP3 reduced the cell counts of K. pneumoniae ATCC 13883 and
V. cholerae by 1.21 logs and 0.98 logs, respectively. Ethidium monoazide bromide quantitative PCR
(EMA-qPCR) analysis was subsequently used to assess the co-culture assays where the prey cell
counts were reduced by ≥ 2 logs. Overall, significant reductions in the cell counts and gene copies
of MDR E. coli MCC2 [2.05 (72 h) and 1.50 logs (72 h), respectively], MDR K. pneumoniae KP3 [2.25
(72 h) and 3.59 logs (48 h), respectively], and XDR K. pneumoniae PF [3.79 (72 h) and 2.29 logs (96
h), respectively], were recorded after co-culture with B. bacteriovorus TWPF3. Similarly,
significant reductions in the cell counts and gene copies of S. marcescens ATCC 13880 [2.38 (48 h)
and 2.47 logs (96 h), respectively], S. sonnei ATCC 25931 [3.40 (48 h) and 6.19 logs (24 h),
respectively] and V. parahaemolyticus GB6 [2.34 (48 h) and 2.61 logs (96 h), respectively], were
recorded after co-culture with Halobacteriovorax sp. GBVP3. Based on the results obtained,
B. bacteriovorus TWPF3 and Halobacteriovorax sp. GBVP3 could potentially be applied as biocontrol
agents or for therapeutic uses, to target MDR and human pathogenic bacteria.
Communities that do not have access to piped water supplies often rely on alternative water sources
such as harvested rainwater, for potable and domestic uses. Various microbial pathogens have
however, been detected in these water sources and while treatment methods such as chlorination,
filtration, and SODIS, have been implemented for their removal, K. pneumoniae and Pseudomonas
aeruginosa (P. aeruginosa), amongst many other microorganisms, have been found to persist. The aim
of Chapter three (published in the Journal of Environmental Chemical Engineering, 2022) was thus to
investigate the efficacy of combination treatments for the eradication of MDR K. pneumoniae and XDR
P. aeruginosa from artificial rainwater. The combination treatments included a 72-h predatory
bacteria pre-treatment using B. bacteriovorus PF13 (isolated by a member of the Water Resource
Laboratory) or B. bacteriovorus TWPF3, or a dual-predatory pre-treatment using both
B. bacteriovorus PF13 and TWPF3. The different predatory bacteria pre-treatments were followed by
SODIS (for 6 h), and flocculation (for 1 h) using Moringa oleifera (M. oleifera) seed extract.
Overall, the use of the dual predatory pre-treatment, followed by SODIS, significantly reduced the
MDR K. pneumoniae cell counts and gene copies (as determined by EMA-qPCR) by 8.46 logs and
4.40 logs, respectively, to below the detection limit. Contrastingly, while none of the predatory
pre- treatments were found to reduce the XDR P. aeruginosa cell concentration, SODIS with no pre-
treatment was able to significantly reduce the cell counts and gene copies of XDR P. aeruginosa by
6.40 and 3.81 logs, respectively. The M. oleifera flocculation treatment (following SODIS) did not
however, significantly reduce the cell concentrations of the prey strains. Analysis of the
antibiogram of the MDR K. pneumoniae and XDR P. aeruginosa using the VITEK® 2 Compact System, then
showed that no difference in the organisms’ antibiotic-resistance profiles was observed after the
implementation of the various treatment stages. Results obtained in the current study thus
indicated that MDR K. pneumoniae was significantly reduced to below the detection limit by the
dual-predatory bacteria pre-treatment followed by SODIS, and future research should elucidate the
interaction and
predation kinetics when multiple predatory bacteria are used to target bacterial pathogens.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Terwyl Bdellovibrio-en-soortgelyke organismes (BESO's) alomteenwoordig in die natuur is, is hul diversiteit in omgewingsnisse onder ontgin. Die isolasie en karakterisering van nuwe stamme moet dus ondersoek word, aangesien hierdie stamme 'n verhoogde predasie doeltreffendheid kan toon teen patogeniese bakterieë wat in die omgewing voorkom. Die primêre doel van die huidige studie was dus om BESO's van verskeie waterbronne te isoleer en te karakteriseer, en gevolglik die doeltreffendheid van Bdellovibrio spp. in kombinasie met sonkrag ontsmetting (SONONT) en flokkulasie, vir die verwydering van multigeneesmiddel weerstandige (MGW) menslike patogene uit kunsmatige reënwater, te asesseer. Hoofstuk een (verkorte weergawe gepubliseer in “Frontiers in Chemistry”, 2022) het dus gefokus op die diversiteit van die BESO-families, sowel as die potensiële toepassing van roof bakterieë en hul natuurlike produkte (insluitend BESO en nie- BESO-stamme) as terapeutiese-, biobeheer-, en preserveermiddels. In Hoofstuk twee is BESO's uit verskeie waterbronne geïsoleer, insluitend riviere, strome, oppervlakafloop, kliniese afvalwater en seewater. Die isolasie van verskeie Bdellovibrio spp. en een Halobacteriovorax sp. is bevestig deur polimerase kettingreaksie (PKR) analise en volgorde bepaling, met filogenetiese analise wat aangedui het dat hierdie isolate saam met ander stamme in die Bdellovibrionaceae en Halobacteriovoraceae families onderskeidelik gegroepeer het. Daar is egter gehipotetiseer dat die geïsoleerde Halobacteriovorax sp. stam aan 'n nuwe spesie behoort, aangesien dit onafhanklik van die Halobacteriovorax spp. verwysings-stamme gegroepeer het. Twee BESO's, naamlik Bdellovibrio bacteriovorus (B. bacteriovorus) TWPF3 en Halobacteriovorax sp. GBVP3, is geselekteer vir verdere karakterisering, aangesien B. bacteriovorus TWPF3 talle en groot plaak-sones gevorm het, en die Halobacteriovorax sp. GBVP3 die enigste isolaat was uit die Halobacteriovoraceae familie. Die prooi reeks van beide roof bakterieë is geassesseer met behulp van drie-en-twintig Gram-negatiewe bakteriese stamme (d.w.s vier kliniese; sewe omgewings; twaalf laboratorium stamme), Die resultate het gevolglik aangedui dat B. bacteriovorus TWPF3 plaak- sones gevorm het wanneer dit aan die kliniese stamme Escherichia coli (E. coli) MCC2, en Klebsiella pneumoniae (K. pneumoniae) KP3, en die laboratorium stamme K. pneumoniae ATKV 13883, K. pneumoniae PF, Salmonella typhimurium (S. typhimurium) ATKV 14028, en Shigella sonnei (S. sonnei) ATKV 25931 blootgestel was. Halobacteriovorax sp. GBVP3 het toe plaak-sones gevorm op vier laboratorium stamme [K. pneumoniae ATKV 13883, Serratia marcescens (S. marcescens) ATKV 13880, S. sonnei ATKV 25931, en Vibrio cholerae (V. cholerae)], en een omgewings stam [Vibrio parahaemolyticus (V. parahaemolyticus) GB6] as prooi. Die weerstandsprofiel vir alle predasie-sensitiewe bakterieë is geassesseer met behulp van die Kirby-Bauer metode, waar slegs E. coli MCC2 en K. pneumoniae KP3 as MGW geklassifiseer is, en K. pneumoniae PF as ekstensief geneesmiddel weerstandig (EGW) geklassifiseer is. Die B. bacteriovorus TWPF3 en Halobacteriovorax sp. GBVP3 is toe saam gekweek met elk van die onderskeie predasie-sensitiewe bakteriese stamme, en monsters is geneem na 0, 24, 48, 72 en 96 uur, waarna die monsters geanaliseer is deur gebruik te maak van kultuurgebaseerde metodes. Resultate het aangedui dat B. bacteriovorus TWPF3 K. pneumoniae ATKV 13883, S. typhimurium ATKV 14028 en S. sonnei ATKV 25931 met 'n maksimum van 1.63 logaritmes, 0.50 logaritmes en 1.31 logaritmes, onderskeidelik, verminder het, terwyl die Halobacteriovorax sp. GBVP3 die seltellings van K. pneumoniae ATKV 13883 en V. cholerae met 1.21 logaritmes en 0.98 logaritmes, onderskeidelik, verminder het. Ethidium monoasied bromied kwantitatiewe PKR (EMA-kPKR) analise is gevolglik gebruik om die ko-kultuur proewe te assesseer waar die prooi seltellings met ≥ 2 logaritmes verminder is. Beduidende verlagings in die seltellings en geen kopieë van MGW E. coli MCC2 [2.05 (72 uur) en 1.50 logaritmes (72 uur), onderskeidelik], MGW K. pneumoniae KP3 [2.25 (72 uur) en 3.59 logaritmes (48 uur), onderskeidelik], en EGW K. pneumoniae PF [3.79 (72 uur) en 2.29 logaritmes (96 uur), onderskeidelik], is waargeneem na blootstelling aan B. bacteriovorus TWPF3. Net so is beduidende verlagings in die seltellings en geen kopieë van S. marcescens ATKV 13880 [2.38 (48 uur) en 2.47 logaritmes (96 uur) onderskeidelik], S. sonnei ATKV 25931 [3.40 (48 uur) en 6.19 logaritmes (24 h), onderskeidelik] en V. parahaemolyticus GB6 [2.34 (48 uur) en 2.61 logaritmes (96 uur), onderskeidelik], waargeneem na blootstelling aan Halobacteriovorax sp. GBVP3. Gebaseer op die resultate wat verkry is, kan B. bacteriovorus TWPF3 en Halobacteriovorax sp. GBVP3 moontlik toegepas word as biobeheermiddels of vir terapeutiese gebruike, om MGW en menslike patogeniese bakterieë te teiken. Gemeenskappe wat nie toegang het tot watertoevoer nie, maak dikwels staat op alternatiewe waterbronne soos geoeste reënwater, vir drinkdoeleindes en huishoudelike gebruik. Verskeie mikrobiese patogene is egter in hierdie waterbronne opgespoor en terwyl behandelings metodes soos chlorering, filtrasie en SONONT geïmplementeer word vir die verwydering daarvan, is K. pneumoniae en Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa), soos baie ander mikroörganismes, gevind om te volhard tydens behandeling. Die doel van Hoofstuk drie (gepubliseer in die “Journal of Environmental Chemical Engineering”, 2022) was dus om die doeltreffendheid van kombinasie behandelings vir die uitwissing van MGW K. pneumoniae en EGW P. aeruginosa uit kunsmatige reënwater te ondersoek. Die kombinasie behandelings het 'n 72 uur predatoriese bakterieë voorbehandeling met behulp van B. bacteriovorus PF13 (geïsoleer deur 'n lid van die Waterhulpbron Laboratorium) of B. bacteriovorus TWPF3 ingesluit, of 'n dubbele predatoriese voorbehandeling met beide B. bacteriovorus PF13 en TWPF3. Die verskillende predatoriese bakterieë voorbehandelings is gevolg deur SONONT (vir 6 ure), en flokkulasie (vir 1 uur) deur gebruik te maak van die Moringa oleifera (M. oleifera) saad ekstrak. In die geheel het die gebruik van die dubbele predatoriese voorbehandeling, gevolg deur SONONT, die MGW K. pneumoniae sel tellings en geen kopieë (soos bepaal deur EMA-kPKR) met onderskeidelik 8.46 logaritmes en 4.40 logaritmes aansienlik verminder tot onder die opsporings limiet. In teenstelling hiermee, terwyl dit gevind is dat geen van die predatoriese voorbehandelings die EGW P. aeruginosa sel konsentrasie verminder het nie, was SONONT met geen voorbehandeling in staat om die seltellings en geen kopieë van EGW P. aeruginosa aansienlik te verminder met 6.40 en 3.81 logaritmes, onderskeidelik. Die M. oleifera flokkulasie behandeling (na behandling met SONONT) het egter nie die sel konsentrasies van die prooi stamme betekenisvol verminder nie. Ontleding van die weerstandsprofiel van die MGW K. pneumoniae en EGW P. aeruginosa met behulp van die VITEK ® 2 Compact System, het toe getoon dat geen verskil in die organismes se antibiotika weerstands profiele waargeneem is na die implementering van die verskillende behandelings fases nie. Resultate wat in die huidige studie verkry is, het dus aangedui dat MGW K. pneumoniae aansienlik verminder is tot onder die opsporings limiet deur die dubbele predatoriese bakterieë voorbehandeling gevolg deur SONONT, en dat die interaksie en predasie kinetika, wanneer veelvuldige roof bakterieë gebruik word om bakteriële patogene te teiken, ondersoek moet word.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Terwyl Bdellovibrio-en-soortgelyke organismes (BESO's) alomteenwoordig in die natuur is, is hul diversiteit in omgewingsnisse onder ontgin. Die isolasie en karakterisering van nuwe stamme moet dus ondersoek word, aangesien hierdie stamme 'n verhoogde predasie doeltreffendheid kan toon teen patogeniese bakterieë wat in die omgewing voorkom. Die primêre doel van die huidige studie was dus om BESO's van verskeie waterbronne te isoleer en te karakteriseer, en gevolglik die doeltreffendheid van Bdellovibrio spp. in kombinasie met sonkrag ontsmetting (SONONT) en flokkulasie, vir die verwydering van multigeneesmiddel weerstandige (MGW) menslike patogene uit kunsmatige reënwater, te asesseer. Hoofstuk een (verkorte weergawe gepubliseer in “Frontiers in Chemistry”, 2022) het dus gefokus op die diversiteit van die BESO-families, sowel as die potensiële toepassing van roof bakterieë en hul natuurlike produkte (insluitend BESO en nie- BESO-stamme) as terapeutiese-, biobeheer-, en preserveermiddels. In Hoofstuk twee is BESO's uit verskeie waterbronne geïsoleer, insluitend riviere, strome, oppervlakafloop, kliniese afvalwater en seewater. Die isolasie van verskeie Bdellovibrio spp. en een Halobacteriovorax sp. is bevestig deur polimerase kettingreaksie (PKR) analise en volgorde bepaling, met filogenetiese analise wat aangedui het dat hierdie isolate saam met ander stamme in die Bdellovibrionaceae en Halobacteriovoraceae families onderskeidelik gegroepeer het. Daar is egter gehipotetiseer dat die geïsoleerde Halobacteriovorax sp. stam aan 'n nuwe spesie behoort, aangesien dit onafhanklik van die Halobacteriovorax spp. verwysings-stamme gegroepeer het. Twee BESO's, naamlik Bdellovibrio bacteriovorus (B. bacteriovorus) TWPF3 en Halobacteriovorax sp. GBVP3, is geselekteer vir verdere karakterisering, aangesien B. bacteriovorus TWPF3 talle en groot plaak-sones gevorm het, en die Halobacteriovorax sp. GBVP3 die enigste isolaat was uit die Halobacteriovoraceae familie. Die prooi reeks van beide roof bakterieë is geassesseer met behulp van drie-en-twintig Gram-negatiewe bakteriese stamme (d.w.s vier kliniese; sewe omgewings; twaalf laboratorium stamme), Die resultate het gevolglik aangedui dat B. bacteriovorus TWPF3 plaak- sones gevorm het wanneer dit aan die kliniese stamme Escherichia coli (E. coli) MCC2, en Klebsiella pneumoniae (K. pneumoniae) KP3, en die laboratorium stamme K. pneumoniae ATKV 13883, K. pneumoniae PF, Salmonella typhimurium (S. typhimurium) ATKV 14028, en Shigella sonnei (S. sonnei) ATKV 25931 blootgestel was. Halobacteriovorax sp. GBVP3 het toe plaak-sones gevorm op vier laboratorium stamme [K. pneumoniae ATKV 13883, Serratia marcescens (S. marcescens) ATKV 13880, S. sonnei ATKV 25931, en Vibrio cholerae (V. cholerae)], en een omgewings stam [Vibrio parahaemolyticus (V. parahaemolyticus) GB6] as prooi. Die weerstandsprofiel vir alle predasie-sensitiewe bakterieë is geassesseer met behulp van die Kirby-Bauer metode, waar slegs E. coli MCC2 en K. pneumoniae KP3 as MGW geklassifiseer is, en K. pneumoniae PF as ekstensief geneesmiddel weerstandig (EGW) geklassifiseer is. Die B. bacteriovorus TWPF3 en Halobacteriovorax sp. GBVP3 is toe saam gekweek met elk van die onderskeie predasie-sensitiewe bakteriese stamme, en monsters is geneem na 0, 24, 48, 72 en 96 uur, waarna die monsters geanaliseer is deur gebruik te maak van kultuurgebaseerde metodes. Resultate het aangedui dat B. bacteriovorus TWPF3 K. pneumoniae ATKV 13883, S. typhimurium ATKV 14028 en S. sonnei ATKV 25931 met 'n maksimum van 1.63 logaritmes, 0.50 logaritmes en 1.31 logaritmes, onderskeidelik, verminder het, terwyl die Halobacteriovorax sp. GBVP3 die seltellings van K. pneumoniae ATKV 13883 en V. cholerae met 1.21 logaritmes en 0.98 logaritmes, onderskeidelik, verminder het. Ethidium monoasied bromied kwantitatiewe PKR (EMA-kPKR) analise is gevolglik gebruik om die ko-kultuur proewe te assesseer waar die prooi seltellings met ≥ 2 logaritmes verminder is. Beduidende verlagings in die seltellings en geen kopieë van MGW E. coli MCC2 [2.05 (72 uur) en 1.50 logaritmes (72 uur), onderskeidelik], MGW K. pneumoniae KP3 [2.25 (72 uur) en 3.59 logaritmes (48 uur), onderskeidelik], en EGW K. pneumoniae PF [3.79 (72 uur) en 2.29 logaritmes (96 uur), onderskeidelik], is waargeneem na blootstelling aan B. bacteriovorus TWPF3. Net so is beduidende verlagings in die seltellings en geen kopieë van S. marcescens ATKV 13880 [2.38 (48 uur) en 2.47 logaritmes (96 uur) onderskeidelik], S. sonnei ATKV 25931 [3.40 (48 uur) en 6.19 logaritmes (24 h), onderskeidelik] en V. parahaemolyticus GB6 [2.34 (48 uur) en 2.61 logaritmes (96 uur), onderskeidelik], waargeneem na blootstelling aan Halobacteriovorax sp. GBVP3. Gebaseer op die resultate wat verkry is, kan B. bacteriovorus TWPF3 en Halobacteriovorax sp. GBVP3 moontlik toegepas word as biobeheermiddels of vir terapeutiese gebruike, om MGW en menslike patogeniese bakterieë te teiken. Gemeenskappe wat nie toegang het tot watertoevoer nie, maak dikwels staat op alternatiewe waterbronne soos geoeste reënwater, vir drinkdoeleindes en huishoudelike gebruik. Verskeie mikrobiese patogene is egter in hierdie waterbronne opgespoor en terwyl behandelings metodes soos chlorering, filtrasie en SONONT geïmplementeer word vir die verwydering daarvan, is K. pneumoniae en Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa), soos baie ander mikroörganismes, gevind om te volhard tydens behandeling. Die doel van Hoofstuk drie (gepubliseer in die “Journal of Environmental Chemical Engineering”, 2022) was dus om die doeltreffendheid van kombinasie behandelings vir die uitwissing van MGW K. pneumoniae en EGW P. aeruginosa uit kunsmatige reënwater te ondersoek. Die kombinasie behandelings het 'n 72 uur predatoriese bakterieë voorbehandeling met behulp van B. bacteriovorus PF13 (geïsoleer deur 'n lid van die Waterhulpbron Laboratorium) of B. bacteriovorus TWPF3 ingesluit, of 'n dubbele predatoriese voorbehandeling met beide B. bacteriovorus PF13 en TWPF3. Die verskillende predatoriese bakterieë voorbehandelings is gevolg deur SONONT (vir 6 ure), en flokkulasie (vir 1 uur) deur gebruik te maak van die Moringa oleifera (M. oleifera) saad ekstrak. In die geheel het die gebruik van die dubbele predatoriese voorbehandeling, gevolg deur SONONT, die MGW K. pneumoniae sel tellings en geen kopieë (soos bepaal deur EMA-kPKR) met onderskeidelik 8.46 logaritmes en 4.40 logaritmes aansienlik verminder tot onder die opsporings limiet. In teenstelling hiermee, terwyl dit gevind is dat geen van die predatoriese voorbehandelings die EGW P. aeruginosa sel konsentrasie verminder het nie, was SONONT met geen voorbehandeling in staat om die seltellings en geen kopieë van EGW P. aeruginosa aansienlik te verminder met 6.40 en 3.81 logaritmes, onderskeidelik. Die M. oleifera flokkulasie behandeling (na behandling met SONONT) het egter nie die sel konsentrasies van die prooi stamme betekenisvol verminder nie. Ontleding van die weerstandsprofiel van die MGW K. pneumoniae en EGW P. aeruginosa met behulp van die VITEK ® 2 Compact System, het toe getoon dat geen verskil in die organismes se antibiotika weerstands profiele waargeneem is na die implementering van die verskillende behandelings fases nie. Resultate wat in die huidige studie verkry is, het dus aangedui dat MGW K. pneumoniae aansienlik verminder is tot onder die opsporings limiet deur die dubbele predatoriese bakterieë voorbehandeling gevolg deur SONONT, en dat die interaksie en predasie kinetika, wanneer veelvuldige roof bakterieë gebruik word om bakteriële patogene te teiken, ondersoek moet word.
Description
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2023.