The effect of altered trace aminergic signalling and estrogen on intestinal inflammation, within an IBS context
Date
2022-12
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: Irritable bowel syndrome (IBS) is a widespread (≈10% global prevalence) female predominant functional
gastrointestinal (GI) disorder. While it is known that IBS is underpinned by relative microbial dysbiosis
and chronic microinflammation, current therapeutic strategies often only provide transient symptomatic
relief (with relative neglect of inflammation) and are thus unsatisfactory in many cases. As such, the
development of targeted therapeutics to alleviate GI inflammation and consequential symptomologies are
required. We suggest that the trace aminergic system, which connects several IBS risk factors (sex,
dysbiosis, diet, inflammation and anxiety), may be a pretermitted regulatory system that could be
manipulated as a therapeutic target. In addition, existing data supports an interpretation of sex dependence
in trace aminergic signalling. As such, fluctuations of female reproductive hormones, such as
17β-estradiol (E2), may alter subsequent signalling cascades. Therefore, this thesis aimed to
investigate the GI modulatory effects of selected trace amines (TAs), with consideration of the
context of female predominance.
To elucidate mechanisms at play, a multidisciplinary approach was necessitated. As such, multiple
model systems were utilised, including both in vitro (microbial cultures and human tissue cultures)
and in vivo (zebrafish larval) models. In this regard, microbial (probiotic and commensal strains)
culturing techniques, coupled with the development of a novel multianalyte mass spectrometry
methodology, allowed for the accurate assessment of microbial TA generation. Indeed, data generated
in these studies highlighted firstly, the dependence of probiotic secretome profile on host
hormonal status, and secondly, that specific rooibos supplementation strategies may be able to
negate E2-induced alterations in secretome TA profiles, both of which have important implications
in TA-associated symptom management in females with GI disorders.
Data generated in vitro in HT-29 colon adenocarcinoma cells and in vivo in zebrafish larvae, in
which the effects of increased TA load were assessed, demonstrated potential differences in the
mechanisms of actions between TYR and AGM in particular. In this regard, extensive occludin
redistribution was observed following TYR-exposure, which was associated with increased reactive
oxygen species and pro-inflammatory cytokine levels, as well as tight junction disruption – an
outcome prevented by E2 treatment. In contrast, AGM administration promoted the colocalization of
ZO-1 and occludin to promote tight junction integrity but was also associated with risk of
pro-oxidant damage when AGM metabolism was insufficient.
In conclusion, this dissertation contributes significantly to our understanding of the role of TAs
in GI physiology, consistently illustrating (across in vitro and in vivo models), that while some
TAs may promote disease symptomology, others may have therapeutic benefit when responsibly
administered. From a therapeutics standpoint, data presented here crucially highlights the
importance of dosage and administration optimisation to achieve benefit and minimize adverse side
effects when targeting TA signalling in the context of functional GI disease. In addition,
potential mechanistic insights by which E2 - or rather the transient cyclic
lack thereof - is associated with trace aminergic signalling, was elucidated.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Prikkelbare derm-sindroom (IBS) is ‘n wydverspreide (≈10% global voorkoms) vroulik- oorheersde funksionele gastroïntestinale (GI) versteuring. Alhoewel dit bekend is dat IBS gekenmerk word deur onderliggende relatiewe mikrobiese disbiose en chroniese mikro- inflammasie, bied huidige terapeutiese strategieë dikwels net verbygaande simptomatiese verligting (met relatiewe verwaarlosing van inflammasie) en is dus in baie gevalle onbevredigend. Die ontwikkeling van geteikende terapeutika om GI-ontsteking en gevolglike simptome te verlig, is dus nodig. Ons stel voor dat die spoor-aminergiese stelsel, wat verskeie IBS-risikofaktore (seks, disbiose, diëet, inflammasie en angs) verbind, ‘n voorafbepaalde regulatoriese stelsel kan wees wat as terapeutiese teiken gemanipuleer kan word. Daarbenewens ondersteun bestaande data ‘n interpretasie van geslagsafhanklikheid in spoor-aminergiese seinoordrag. As sodanig kan wisseling in vlakke van vroulike voortplantingshormone, soos 17β-estradiol (E2), daaropvolgende seinoordrag verander. Daarom het hierdie tesis gemik om die GI modulerende effekte van geselekteerde spoor- amiene (TAs) te ondersoek, met inagneming van die vroulike konteks. Om betrokke meganismes toe te lig, was ‘n multidissiplinêre benadering genoodsaak. Dus is veelvuldige modelstelsels gebruik, insluitend beide in vitro (mikrobiese kulture en menslike selkulture) en in vivo (sebravislarwe) modelle. In hierdie verband het (probiotiese en kommensale) mikrobiese kweektegnieke, tesame met die ontwikkeling van ‘n nuwe multi- analiet massaspektrometrie metodologie, die akkurate assessering van mikrobiese TA profiele moontlik gemaak. Inderdaad, data wat in hierdie studies gegenereer is, het eerstens aangedui dat probiotiese sekretoomprofiel van gasheer se hormonale status afhanklik is. Tweedens beklemtoon data dat spesifieke rooibos aanvullings moontlik E2-geïnduseerde veranderinge in sekretoom TA-profiele kan verhoed, wat albei belangrike implikasies vir TA- geassosieerde simptoombestuur by vroue met GI-afwykings inhou. Data gegenereer in vitro in HT-29 kolon adenokarsinoomselle en in vivo in sebravislarwes, waarin die effekte van verhoogde TA-lading ge-evalueer is, het potensiële verskille in die meganismes van aksies tussen veral π-tiramien (TYR) en agmatien (AGM) getoon. In hierdie verband is omvattende okludien herverspreiding waargeneem na TYR-blootstelling, wat geassosieer is met verhoogde reaktiewe suurstofspesies en pro-inflammatoriese sitokienvlakke, sowel as stywe aansluiting proteïen ontwrigting – ‘n uitkoms wat deur E2 behandeling voorkom is. Daarteenoor het AGM-toediening die ko-lokalisering van ZO-1 en okludien bevorder om stywe aansluitingsintegriteit te bevorder, maar was ook geassosieer met risiko van pro-oksidantskade wanneer AGM metabolisme onvoldoende was. Ten slotte, dra hierdie proefskrif aansienlik by tot ons begrip van die rol van TAs in GI fisiologie, wat konsekwent illustreer (in beide in vitro en in vivo modelle) dat hoewel sommige TAs siekte simptomologie kan bevorder, ander terapeutiese voordeel kan hê wanneer dit verantwoordelik toegedien word. Vanuit ‘n terapeutiese oogpunt beklemtoon data wat hier aangebied word, die belang van dosis- en toedieningsoptimering om voordeel te bewerkstellig en nadelige effekte te verminder wanneer TA-seinoordrag in die konteks van funksionele GI-siekte geteiken word. Daarbenewens is potensiële meganistiese insigte verkry, waaronder die rol van E2 – of eerder die tydelike sikliese vermindering daarvan – in spoor-aminergiese seinoordrag.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Prikkelbare derm-sindroom (IBS) is ‘n wydverspreide (≈10% global voorkoms) vroulik- oorheersde funksionele gastroïntestinale (GI) versteuring. Alhoewel dit bekend is dat IBS gekenmerk word deur onderliggende relatiewe mikrobiese disbiose en chroniese mikro- inflammasie, bied huidige terapeutiese strategieë dikwels net verbygaande simptomatiese verligting (met relatiewe verwaarlosing van inflammasie) en is dus in baie gevalle onbevredigend. Die ontwikkeling van geteikende terapeutika om GI-ontsteking en gevolglike simptome te verlig, is dus nodig. Ons stel voor dat die spoor-aminergiese stelsel, wat verskeie IBS-risikofaktore (seks, disbiose, diëet, inflammasie en angs) verbind, ‘n voorafbepaalde regulatoriese stelsel kan wees wat as terapeutiese teiken gemanipuleer kan word. Daarbenewens ondersteun bestaande data ‘n interpretasie van geslagsafhanklikheid in spoor-aminergiese seinoordrag. As sodanig kan wisseling in vlakke van vroulike voortplantingshormone, soos 17β-estradiol (E2), daaropvolgende seinoordrag verander. Daarom het hierdie tesis gemik om die GI modulerende effekte van geselekteerde spoor- amiene (TAs) te ondersoek, met inagneming van die vroulike konteks. Om betrokke meganismes toe te lig, was ‘n multidissiplinêre benadering genoodsaak. Dus is veelvuldige modelstelsels gebruik, insluitend beide in vitro (mikrobiese kulture en menslike selkulture) en in vivo (sebravislarwe) modelle. In hierdie verband het (probiotiese en kommensale) mikrobiese kweektegnieke, tesame met die ontwikkeling van ‘n nuwe multi- analiet massaspektrometrie metodologie, die akkurate assessering van mikrobiese TA profiele moontlik gemaak. Inderdaad, data wat in hierdie studies gegenereer is, het eerstens aangedui dat probiotiese sekretoomprofiel van gasheer se hormonale status afhanklik is. Tweedens beklemtoon data dat spesifieke rooibos aanvullings moontlik E2-geïnduseerde veranderinge in sekretoom TA-profiele kan verhoed, wat albei belangrike implikasies vir TA- geassosieerde simptoombestuur by vroue met GI-afwykings inhou. Data gegenereer in vitro in HT-29 kolon adenokarsinoomselle en in vivo in sebravislarwes, waarin die effekte van verhoogde TA-lading ge-evalueer is, het potensiële verskille in die meganismes van aksies tussen veral π-tiramien (TYR) en agmatien (AGM) getoon. In hierdie verband is omvattende okludien herverspreiding waargeneem na TYR-blootstelling, wat geassosieer is met verhoogde reaktiewe suurstofspesies en pro-inflammatoriese sitokienvlakke, sowel as stywe aansluiting proteïen ontwrigting – ‘n uitkoms wat deur E2 behandeling voorkom is. Daarteenoor het AGM-toediening die ko-lokalisering van ZO-1 en okludien bevorder om stywe aansluitingsintegriteit te bevorder, maar was ook geassosieer met risiko van pro-oksidantskade wanneer AGM metabolisme onvoldoende was. Ten slotte, dra hierdie proefskrif aansienlik by tot ons begrip van die rol van TAs in GI fisiologie, wat konsekwent illustreer (in beide in vitro en in vivo modelle) dat hoewel sommige TAs siekte simptomologie kan bevorder, ander terapeutiese voordeel kan hê wanneer dit verantwoordelik toegedien word. Vanuit ‘n terapeutiese oogpunt beklemtoon data wat hier aangebied word, die belang van dosis- en toedieningsoptimering om voordeel te bewerkstellig en nadelige effekte te verminder wanneer TA-seinoordrag in die konteks van funksionele GI-siekte geteiken word. Daarbenewens is potensiële meganistiese insigte verkry, waaronder die rol van E2 – of eerder die tydelike sikliese vermindering daarvan – in spoor-aminergiese seinoordrag.
Description
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2022.
Keywords
Irritable bowel syndrome, Gastrointestinal system -- Microbiology, Probiotics -- Therapeutic use, Prebiotics -- Therapeutic use, Rooibos tea -- Health aspects, Zebrafish larvae, Trace amines (TA) -- Receptors, UCTD