Histochemical properties of the iliocapsularis muscle: implications for hip function.
Date
2023-03
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: The iliocapsularis (IC) is a deep skeletal muscle that overlies and attaches to the anteromedial hip
joint capsule and is an important anatomical landmark in anterior approaches to hip replacement
surgery. Researchers have proposed the IC functions to stabilise the anterior hip joint and limit
impingement of the hip capsule, between the femoral head and acetabulum, in hip flexion. However,
a conclusive description of the function of the IC is not yet known. This study, therefore, aims to
determine the skeletal muscle properties of the IC muscle and to compare these to that of the iliacus
(IL) and vastus lateralis (VL).
A cross-sectional observational study was conducted on 11 recently deceased unembalmed bodies
with a mean age of 83 ± 9 years (range 69 - 95 years). Muscle samples, harvested from the IC, IL,
and VL, were analysed for muscle fibre type distribution and fibre cross-sectional area (CSA) using
fluorescent immunohistochemistry, while relative mitochondrial density was visualised
histochemically using the NADH stain.
IC had predominantly type I fibres (63 ± 12%), followed by type IIA (32 ± 13%) and IIX (5 ± 3%)
fibres. IL comprised of a similar high distribution of type I fibres (61 ± 8%), compared to type IIA
(31 ± 7%) and IIX (8 ± 8%) fibres. Conversely, VL had equal amounts of type I (47 ± 12%) and IIA
(40 ± 11%) fibres, with lower proportions of type IIX (13 ± 10%) fibres. No difference in fibre type
distributions were found between the IC and IL, whereas VL had less type I fibres compared to the
IC and IL. The latter two muscles observed higher relative mitochondrial density (darker fibres) and,
therefore, oxidative capacity, compared to the VL with a more equal proportion of light and dark
stained fibres. The IC had larger (p < 0.0001) type I fibres (3607 ± 1422 μm2) compared to its type
IIA (1849 ± 1306 μm2) and IIX (1379 ± 900 μm2) fibres. Similarly, the IL and VL had larger (p <
0.0001) type I fibres (3320 ± 1182 μm2 and 4235 ± 882 μm2, respectively) compared to type IIA
(1790 ± 987 μm2 and 2738 ± 1650 μm2, respectively) and IIX (1428 ± 769 μm2 and 2170 ± 1355
μm2, respectively) fibres. No difference in the CSA of fibre types were found when the IC was
compared with the IL and VL. However, the VL reported larger CSA compared to IL for type I and
IIA fibres. Mean fibre CSA of the IC and IL were similar in size, while the VL had larger fibres.
Fibre type distribution and fibre CSA showed no association with age.
Therefore, the predominant oxidative type I fibre distribution of the IC may supports its proposed
function to stabilise the hip joint and limit impingement of the hip capsule in hip flexion. Therefore,
conclusive knowledge of the function of the IC will allow for more informed decisions regarding
patient care and rehabilitation following anterior approaches for hip-replacement surgery.
AFRIKAANS OPSOMMING: Die iliokapsularis (IK), 'n belangrike anatomiese verwysingspunt vir anterior heupvervangingschirurgie, is 'n diep skeletspier wat bo-oor en vasheg aan die anteromediale heupgewrigskapsule. Navorsers het gepostuleer dat die funksie van die IK is om die anterior heupgewrig te stabiliseer en vasknyping van die heupkapsule tussen die femorale knop en acetabulum te verhinder tydents heupfleksie. Desnieteenstaande, 'n volledige beskrywing van die IK se funksie ontbreek tans. Die doelwitte van hierdie studie is om die skeletspiereienskappe van die IK en dit te vergelyk met dié van die iliacus (IL) en vastus lateralis (VL). 'n Vergelykende observasie studie was uitgevoer op 11 onlangs afgestorwe ongebalsemde liggame met 'n gemiddelde ouderdom van 83 ± 9 jaar (reeks 69 - 95 jaar). Spiermonsters van die IK, IL en VL is geanaliseer vir spierveseltipe en veseldeursnee deur middel van fluoresensie mikroskopie, terwyl relatiewe mitochondriale digtheid gevisualiseer was histochemies deur middel van die NADH kleurmetode. IK het meerendeels tipe I vesels (63 ± 12%) bevat, gevolg deur tipe IIA (32 ± 13%) and IIX (5 ± 3%) vesels. Die IL het ook 'n hoë persentasie tipe I vesels bevat (61 ± 8%), gevolg deur tipe IIA (31 ± 7%) en IIX (8 ± 8%) vesels. In teenstelling, die VL het gelyke hoeveelhede tipe I (47 ± 12%) en tipe IIA (40 ± 11%) vesels gehad, met 'n lae proporsie tipe IIX vesels (13 ± 10%). Geen verskille is gevind tussen die vesel tipes van die IK en IL, maar die VL het minder tipe I vesels bevat as die IK en IL. Laasgenoemde twee spiere het hoër mitochondriale inhoud vertoon (donkerder vesels), dus hoër oksidatiewe potensiaal, as die VL, wat 'n meer uniforme verspreiding in ligte en donker vesels vertoon het. Die IK het groter (p < 0.0001) tipe I vesels (3607 ± 1422 μm2) in vergelyking met dié se tipe IIA (1849 ± 1306 μm2) en IIX (1379 ± 900 μm2) vesels. Soortgelyk, die IL en VL het groter (p < 0.0001) tipe I vesels (3320 ± 1182 μm2 en 4235 ± 882 μm2, onderskeidelik) in vergelyking met dié se tipe IIA (1790 ± 987 μm2 en 2738 ± 1650 μm2, respektiewelik) en IIX (1428 ± 769 μm2 en 2170 ± 1355 μm2, onderskeidelik) vesels. Groteverskille is slegs gekry tussen tipe I en IIA vesels van VL en IL. Die gemiddelde veselgrote was dieselfde tussen IK en IL spiere, terwyl die VL gemideld die grootste vesels gehad het. Dus, die oormeerderheid oksidatiewe tipe I vesels in die IK ondersteun dié se voorgestelde funksie om die heupgewrig te stabiliseer en vasknyping van die heupkapsule te verhinder. Konkrete kennis oor die funksie van die IK sal meebring dat beter besluite geneem sal word vir pasiëntbehandeling en rehabilitasie na anterior benadering van heupvervangingschirurgie.
AFRIKAANS OPSOMMING: Die iliokapsularis (IK), 'n belangrike anatomiese verwysingspunt vir anterior heupvervangingschirurgie, is 'n diep skeletspier wat bo-oor en vasheg aan die anteromediale heupgewrigskapsule. Navorsers het gepostuleer dat die funksie van die IK is om die anterior heupgewrig te stabiliseer en vasknyping van die heupkapsule tussen die femorale knop en acetabulum te verhinder tydents heupfleksie. Desnieteenstaande, 'n volledige beskrywing van die IK se funksie ontbreek tans. Die doelwitte van hierdie studie is om die skeletspiereienskappe van die IK en dit te vergelyk met dié van die iliacus (IL) en vastus lateralis (VL). 'n Vergelykende observasie studie was uitgevoer op 11 onlangs afgestorwe ongebalsemde liggame met 'n gemiddelde ouderdom van 83 ± 9 jaar (reeks 69 - 95 jaar). Spiermonsters van die IK, IL en VL is geanaliseer vir spierveseltipe en veseldeursnee deur middel van fluoresensie mikroskopie, terwyl relatiewe mitochondriale digtheid gevisualiseer was histochemies deur middel van die NADH kleurmetode. IK het meerendeels tipe I vesels (63 ± 12%) bevat, gevolg deur tipe IIA (32 ± 13%) and IIX (5 ± 3%) vesels. Die IL het ook 'n hoë persentasie tipe I vesels bevat (61 ± 8%), gevolg deur tipe IIA (31 ± 7%) en IIX (8 ± 8%) vesels. In teenstelling, die VL het gelyke hoeveelhede tipe I (47 ± 12%) en tipe IIA (40 ± 11%) vesels gehad, met 'n lae proporsie tipe IIX vesels (13 ± 10%). Geen verskille is gevind tussen die vesel tipes van die IK en IL, maar die VL het minder tipe I vesels bevat as die IK en IL. Laasgenoemde twee spiere het hoër mitochondriale inhoud vertoon (donkerder vesels), dus hoër oksidatiewe potensiaal, as die VL, wat 'n meer uniforme verspreiding in ligte en donker vesels vertoon het. Die IK het groter (p < 0.0001) tipe I vesels (3607 ± 1422 μm2) in vergelyking met dié se tipe IIA (1849 ± 1306 μm2) en IIX (1379 ± 900 μm2) vesels. Soortgelyk, die IL en VL het groter (p < 0.0001) tipe I vesels (3320 ± 1182 μm2 en 4235 ± 882 μm2, onderskeidelik) in vergelyking met dié se tipe IIA (1790 ± 987 μm2 en 2738 ± 1650 μm2, respektiewelik) en IIX (1428 ± 769 μm2 en 2170 ± 1355 μm2, onderskeidelik) vesels. Groteverskille is slegs gekry tussen tipe I en IIA vesels van VL en IL. Die gemiddelde veselgrote was dieselfde tussen IK en IL spiere, terwyl die VL gemideld die grootste vesels gehad het. Dus, die oormeerderheid oksidatiewe tipe I vesels in die IK ondersteun dié se voorgestelde funksie om die heupgewrig te stabiliseer en vasknyping van die heupkapsule te verhinder. Konkrete kennis oor die funksie van die IK sal meebring dat beter besluite geneem sal word vir pasiëntbehandeling en rehabilitasie na anterior benadering van heupvervangingschirurgie.
Description
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2023