The speech act of greetings in Tshivenda
Date
2002-03
Authors
Sibadela, Joyce Mukhethoni
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: The use of interpersonal verbal routines such as greetings is a universal phenomenon of
human languages. All human speech communities have such formulas, although their
character and the incidence of their use may vary enormously from one society to another.
For several decades, greetings have been a recurrent object of inquiry for linguists and
other human communication. Greetings are part of phatic communion, whereby people
create ties of union and avoid silence, which is always alarming and dangerous.
Communion among humans will often be marked in speech “phatically”.
There is widespread evidence that greetings are an important part of the communicative
competence necessary for being a member of any speech community. Greetings
regularize patterns among members. Greeting has been often treated as if it was
spontaneous emotional reaction to the coming together of people carrying overtly its own
social message.
Greeting expressions constitute an important part of the polite language. By greeting the
speaker, indicates his attitude towards the addressee or starts a conversation with him.
Greetings are often patterned expressions, which may vary among different nations. Most
greetings perform primarily a phatic communion function; some greetings are used to
convey information. Some culture does not operate non-verbal demonstration of respect
of difference like bowing, or prostrating and kneeling, it makes up for this by insistence on
the proper execution of verbal greetings, for example: Igbo culture does not operate nonverbal,
whereas Japanese, Joruba and even Vendas they do practice these non-verbal
demonstrations.
Cultural performances are influenced by social variables such as the ages, sex and status
of the interactants.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die gebruik van interpersoonlike mondelingse roetines, soos die handeling van groet, is ‘n universiele fenomeen van menslike taal. Alle menslike gemeenskappe het formules, alhoewel hulle karakter en die voorkoms van hulle gebruik, mag verskil van een gemeenskap tot ‘n ander. Vir dekades, was groet ‘n herhaalde onderwerp van ondersoek van taalkenners saam met ander aspekte van persoonlike kommunikasie. Die handeling van groet is ‘n deel van fatiese kommunikasie, waarby mense bande skep, en stilte vermy wat angswekkend kan wees. Kommunikasie tussen mense sal altyd na verwys word as faties in taalverskynsels. Daar is wydverspreide bewyse dat die handeling van groet ‘n belangrike deel van kommunikatiewe kompetensie is, wat noodsaaklik is vir 'n lid van enige gemeenskap geld. Groet reguleer voorbeelde van wedersydse verhoudings tussen groepelede. Groet is dikwels hanteer asof dit ‘n spontane emosionele reaksie by die saamkom van mense is wat hulle eie sosiale boodskap oordra. Die spraakhandeling van groet vorm ‘n belangrike deel van beleefdheidtaal. Deur te groet, bewys die persoon sy houding teenoor die ander persoon of begin om met die persoon 'n gesprek te voer. Die spraakhandeling van groet is dikwels voorbeelde van uitdrukkings wat verskil tussen verskillende taalgroepe. Die meeste groetvorme het ‘n primere fatiese gemeenskaps funksie, sommige begroetings word gebruik om informasie te verskaf. Sommige kulture maak nie gebruik van nie-verbale demonstrasies van respek of verskille soos neerbuiging of kniel, dit maak op vir die aandring op behoorlike gebruik van mondelinge begroeting, byvoorbeeld: Igbo kultuur maak nie gebruik van nie-verbale demonstrasies, waar Vendakultuur gebruik maak van hierdie nie-verbale demonstrasies. Kulturele belewenis van die groetvorm word beVnvloed deur sosiale veranderlikes soos ouderdom, geslag en status.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die gebruik van interpersoonlike mondelingse roetines, soos die handeling van groet, is ‘n universiele fenomeen van menslike taal. Alle menslike gemeenskappe het formules, alhoewel hulle karakter en die voorkoms van hulle gebruik, mag verskil van een gemeenskap tot ‘n ander. Vir dekades, was groet ‘n herhaalde onderwerp van ondersoek van taalkenners saam met ander aspekte van persoonlike kommunikasie. Die handeling van groet is ‘n deel van fatiese kommunikasie, waarby mense bande skep, en stilte vermy wat angswekkend kan wees. Kommunikasie tussen mense sal altyd na verwys word as faties in taalverskynsels. Daar is wydverspreide bewyse dat die handeling van groet ‘n belangrike deel van kommunikatiewe kompetensie is, wat noodsaaklik is vir 'n lid van enige gemeenskap geld. Groet reguleer voorbeelde van wedersydse verhoudings tussen groepelede. Groet is dikwels hanteer asof dit ‘n spontane emosionele reaksie by die saamkom van mense is wat hulle eie sosiale boodskap oordra. Die spraakhandeling van groet vorm ‘n belangrike deel van beleefdheidtaal. Deur te groet, bewys die persoon sy houding teenoor die ander persoon of begin om met die persoon 'n gesprek te voer. Die spraakhandeling van groet is dikwels voorbeelde van uitdrukkings wat verskil tussen verskillende taalgroepe. Die meeste groetvorme het ‘n primere fatiese gemeenskaps funksie, sommige begroetings word gebruik om informasie te verskaf. Sommige kulture maak nie gebruik van nie-verbale demonstrasies van respek of verskille soos neerbuiging of kniel, dit maak op vir die aandring op behoorlike gebruik van mondelinge begroeting, byvoorbeeld: Igbo kultuur maak nie gebruik van nie-verbale demonstrasies, waar Vendakultuur gebruik maak van hierdie nie-verbale demonstrasies. Kulturele belewenis van die groetvorm word beVnvloed deur sosiale veranderlikes soos ouderdom, geslag en status.
Description
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2002.
Keywords
Venda language -- Spoken Venda, Venda language -- Usage