Spiritual care in hospice palliative care settings in south africa: national curriculum needs, description of provincial services, and a local case study
Date
2021-12
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: Palliative care is gaining momentum in South Africa. Spiritual care is slowly being recognised
as an important component of palliative care and hospice work. However, how spiritual care
services are offered and prioritised depends largely on the hospices’ ability to fund this service
and to have the necessary skilled spiritual care staff in place to offer this specialised service.
The aim of this study was to explore whether hospices in palliative care settings in South Africa
offered spiritual care services, how spiritual care services were offered, what the spiritual care
training needs are and, more critically, to explore if there was a need to develop a national
spiritual care training curriculum.
To answer these questions, I conducted a three-tiered study. In Sub-Study One, I conducted an
online survey of all hospices registered as member organisations of the Hospice Palliative Care
Association of South Africa. The aim of Sub-Study One was to explore what spiritual care
services were currently being offered at hospices nationally, what spiritual care training needs
existed, and how hospices suggested filling the training gap. In Sub-Study Two, I conducted
focus group discussions with hospices in the Western Cape province of South Africa. These
focus groups explored the above questions but with a focused view on issues of multi-layered
contextual diversities and inequalities which, largely, are by-products of the South African
Apartheid era. Sub-Study Three took the form of one-on-one interviews and focus group
discussions with participants who are practising spiritual care workers registered with St
Luke’s Combined Hospices in Cape Town, to explore how they offer spiritual care services
and navigate issues of diversity. Further, I explored this cohort’s spiritual care training needs
and their ideas of developing a national spiritual care curriculum for South Africa. The findings of this three-part study suggest that hospices in South Africa offer spiritual care
services to varying levels, and where such a service is not on offer, arrangements are made to
link patients and families to external resources. Common to the three sub-studies was the
expressed need to develop a national spiritual care training curriculum that comprised both an
academic and practical component. However, the realities of limited funding and limited
expertise in spiritual care was a significant consideration towards developing a spiritual care
curriculum. Added to that was the consideration of the multi-layered diversities that are part of
South Africa and its troubled history.
These findings present further perspectives on the fluid, dynamic and often multi-faceted nature
of an aspect of health care provision in South Africa. The study concluded by outlining some
potential next steps for developing further dialogues on spiritual care services in South Africa
AFRIKAANSE OPSOMMING: Palliatiewe sorg tel momentum in Suid-Afrika op. Geloofsorg word stadigaan as ‘n belangrike deel van palliatiewe sorg en hospieswerk erken. Hoe geloofsorg egter aangebied en geprioritiseer word, hang grotendeels af van die vermoë van hospiese om hierdie diens self te befonds en om die nodige bekwame geloofsorgpersoneel in plek te hê om hierdie gespesialiseerde diens aan te bied. Die doel van hierdie studie was om ondersoek in te stel na of hospiese in palliatiewe sorgomgewings in Suid-Afrika geloofsorgdienste aanbied, hoe geloofsorgdienste aangebied is, wat die geloofsorgopleidingsbehoeftes is en, van meer kritieke belang, om ondersoek na die behoefte aan die ontwikkeling van ‘n nasionale geloofsorgopleidingskurrikulum in te stel. Om hierdie vrae te beantwoord, het ek ‘n drie-vlakkige studie uitgevoer. In Substudie Een het ek ‘n aanlynopname van alle hospiese, wat as lidorganisasies van Hospies Palliatiewe Sorg Vereniging van Suid-Afrika (Hospice Palliative Care Association of South Africa) geregistreer is, uitgevoer. Die doel van hierdie substudie een was om ondersoek in te stel na welke geloofsorgdienste huidiglik aangebied word by hospiese landswyd, welke geloofsorgopleidingsbehoeftes bestaan en hoe hospiese meen die opleidingsgaping gevul moet word. In Substudie Twee het ek twee gefokusde groepbesprekings met hospiese in die Wes- Kaapprovinsie van Suid-Afrika gevoer. Hierdie fokusgroepe het die bostaande vrae ondersoek, maar met ‘n gefokusde lens op die veellagige, kontekstuele diversiteite en ongelykhede wat, grotendeels, neweprodukte van die Suid-Afrikaanse Apartheidsera is. Substudie Drie was in die vorm van een-tot-een onderhoude en gefokusde groepbesprekings met deelnemers wat praktiserende geloofsorgwerkers is, en as sulks geregistreer by St Luke se gekombineerde hospiese in Kaapstad, om ondersoek in te stel na hoe hulle geloofsorgdienste aanbied en kwessies van diversiteit bestuur. Verder, het ek die kohort se geloofsorgopleidingsbehoeftes en hulle idees rondom die ontwikkeling van ‘n nasionale geloofsorgkurrikulum vir Suid-Afrika, ondersoek. Die bevindinge van hierdie driedelige studie dui aan dat hospiese in Suid-Afrika geloofsorgdienste in wisselende vlakke aanbied en, waar sulke dienste nie aangebied word nie, word reëlings getref om pasiënte en families aan eksterne hulpbronne te koppel. Die uitdruklike behoefte aan ‘n nasionale geloofsorgopleidingskurrikulum, met beide ‘n akademiese en praktiese komponent, was gemeenskaplik aan die drie substudies. Die werklikhede van beperkte befondsing en beperkte deskundigheid in geloofsorg was egter ‘n beduidende oorweging in die ontwikkeling van ‘n geloofsorgkurrikulum. Daarby is die veellagige diversiteite, wat deel vorm van Suid-Afrika en sy problematiese verlede, oorweeg. Hierdie bevindinge verteenwoordig verdere perspektiewe op die vloeibare, dinamiese en dikwels veelkantige aard van ‘n aspek van gesondheidsorgverskaffing in Suid-Afrika. Die studie sluit af deur ‘n paar potensiële volgende stappe, vir die ontwikkeling van verdere dialoë oor geloofsorgdienste in Suid-Afrika, uiteen te sit.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Palliatiewe sorg tel momentum in Suid-Afrika op. Geloofsorg word stadigaan as ‘n belangrike deel van palliatiewe sorg en hospieswerk erken. Hoe geloofsorg egter aangebied en geprioritiseer word, hang grotendeels af van die vermoë van hospiese om hierdie diens self te befonds en om die nodige bekwame geloofsorgpersoneel in plek te hê om hierdie gespesialiseerde diens aan te bied. Die doel van hierdie studie was om ondersoek in te stel na of hospiese in palliatiewe sorgomgewings in Suid-Afrika geloofsorgdienste aanbied, hoe geloofsorgdienste aangebied is, wat die geloofsorgopleidingsbehoeftes is en, van meer kritieke belang, om ondersoek na die behoefte aan die ontwikkeling van ‘n nasionale geloofsorgopleidingskurrikulum in te stel. Om hierdie vrae te beantwoord, het ek ‘n drie-vlakkige studie uitgevoer. In Substudie Een het ek ‘n aanlynopname van alle hospiese, wat as lidorganisasies van Hospies Palliatiewe Sorg Vereniging van Suid-Afrika (Hospice Palliative Care Association of South Africa) geregistreer is, uitgevoer. Die doel van hierdie substudie een was om ondersoek in te stel na welke geloofsorgdienste huidiglik aangebied word by hospiese landswyd, welke geloofsorgopleidingsbehoeftes bestaan en hoe hospiese meen die opleidingsgaping gevul moet word. In Substudie Twee het ek twee gefokusde groepbesprekings met hospiese in die Wes- Kaapprovinsie van Suid-Afrika gevoer. Hierdie fokusgroepe het die bostaande vrae ondersoek, maar met ‘n gefokusde lens op die veellagige, kontekstuele diversiteite en ongelykhede wat, grotendeels, neweprodukte van die Suid-Afrikaanse Apartheidsera is. Substudie Drie was in die vorm van een-tot-een onderhoude en gefokusde groepbesprekings met deelnemers wat praktiserende geloofsorgwerkers is, en as sulks geregistreer by St Luke se gekombineerde hospiese in Kaapstad, om ondersoek in te stel na hoe hulle geloofsorgdienste aanbied en kwessies van diversiteit bestuur. Verder, het ek die kohort se geloofsorgopleidingsbehoeftes en hulle idees rondom die ontwikkeling van ‘n nasionale geloofsorgkurrikulum vir Suid-Afrika, ondersoek. Die bevindinge van hierdie driedelige studie dui aan dat hospiese in Suid-Afrika geloofsorgdienste in wisselende vlakke aanbied en, waar sulke dienste nie aangebied word nie, word reëlings getref om pasiënte en families aan eksterne hulpbronne te koppel. Die uitdruklike behoefte aan ‘n nasionale geloofsorgopleidingskurrikulum, met beide ‘n akademiese en praktiese komponent, was gemeenskaplik aan die drie substudies. Die werklikhede van beperkte befondsing en beperkte deskundigheid in geloofsorg was egter ‘n beduidende oorweging in die ontwikkeling van ‘n geloofsorgkurrikulum. Daarby is die veellagige diversiteite, wat deel vorm van Suid-Afrika en sy problematiese verlede, oorweeg. Hierdie bevindinge verteenwoordig verdere perspektiewe op die vloeibare, dinamiese en dikwels veelkantige aard van ‘n aspek van gesondheidsorgverskaffing in Suid-Afrika. Die studie sluit af deur ‘n paar potensiële volgende stappe, vir die ontwikkeling van verdere dialoë oor geloofsorgdienste in Suid-Afrika, uiteen te sit.
Description
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2021.
Keywords
Spiritual Care, UCTD, Hospice care -- Religious aspects, Palliative care