Assessment of the behaviour factor for structural wall buildings when incorporating soil-structure interaction.
Date
2021-03
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: Structural walls in low- to medium-rise buildings are relatively stiff and have short
fundamental periods of vibration. The short periods produce large equivalent lateral forces
and overturning moments, which result in large foundations.
The principle of capacity design requires the use of an overstrength foundation in order to
ensure that the hinge mechanism forms in the predicted region of the structural wall. The
hinge region is then suitably detailed to resist the seismic action in a ductile manner and
therefore dissipate energy. This overstrength foundation requirement can result in excessive
foundation sizes for structural walls with shallow foundations.
Soil-structure interaction has beneficial effects for most building structures under seismic
action. However, incorporating soil-structure interaction in the analysis influences the
fundamental period, damping and ductility and will therefore influence the behaviour factor.
The behaviour factor is necessary for linear methods (force-based methods) to predict the
nonlinear behaviour of the structure.
This study assesses the current behaviour factor for reinforced concrete walls, as prescribed
by SANS 10160-4 (2017), when soil-structure interaction is incorporated in the analysis. The
buildings are initially designed and detailed using linear methods, with the prescribed
behaviour factor, and then tested using nonlinear methods that do not require the use of a
behaviour factor.
The results of this study show that the behaviour factor prescribed by SANS 10160-4 (2017)
is adequate (and possibly conservative) when soil-structure interaction is incorporated in the
analysis, provided that the frame is designed to resist the additional loading caused by the
rotation of the wall foundation.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Gewapende betonmure in lae- tot medium-verdieping geboue is relatief styf en het gevolglik kort fundamentele periodes. Die kort periodes lewer groot ekwivalente laterale kragte en omkeermomente, wat groot fondamente tot gevolg het. Kapasiteitsontwerp beginsels vereis dat hiedie mure vir ‘n hoër omkeermoment ontwerp moet word sodat die skarniermaganisme in die voorspelde gebied van die muur vorm. Die skarnierstreek word dan toepaslik gedetailleer om seismiese werking op ‘n duktiele manier te weerstaan en sodoende energie te versprei. Hierdie vereiste kan lei tot oormatige fondamentgroottes vir mure met vlak fondamente. Interaksie tussen die grond en die struktuur het voordelige effekte vir meeste geboue onder seismiese werking. Die insluiting van hierdie interaksie in die analise beïnvloed egter die fundamentele periode, demping en duktiliteit, dus beïnvloed dit dan ook die gedragsfaktor. Die gedragsfakor word gebruik in lineêre metodes (kraggebaseerde metodes) om die nie- lineêre gedrag van die struktuur voor te stel. Hierdie studie evalueer die huidige gedragsfaktor vir gewapende betonmure, soos voorgeskryf deur SANS 10160-4 (2017), wanneer die interaksie tussen die grond en struktuur in die analise ingesluit word. Die geboue word aanvanklik ontwerp en gedetailleer met lineêre metodes, met die voorgeskrewe gedragsfaktor, en dan getoets met nie-lineêre metodes wat nie gebruik maak van ‘n gedragsfaktor nie. Die resultate van hiedie studie toon dat die voorgeskrewe gedragsfaktor voldoende (en moontlik konserwatief) is wanneer die interaksie tussen die grond en struktuur in die analise ingesluit word, mits die raamwerk ontwerp is om die addisionele belasting, wat veroorsaak word deur die rotasie van die fundament, te weerstaan.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Gewapende betonmure in lae- tot medium-verdieping geboue is relatief styf en het gevolglik kort fundamentele periodes. Die kort periodes lewer groot ekwivalente laterale kragte en omkeermomente, wat groot fondamente tot gevolg het. Kapasiteitsontwerp beginsels vereis dat hiedie mure vir ‘n hoër omkeermoment ontwerp moet word sodat die skarniermaganisme in die voorspelde gebied van die muur vorm. Die skarnierstreek word dan toepaslik gedetailleer om seismiese werking op ‘n duktiele manier te weerstaan en sodoende energie te versprei. Hierdie vereiste kan lei tot oormatige fondamentgroottes vir mure met vlak fondamente. Interaksie tussen die grond en die struktuur het voordelige effekte vir meeste geboue onder seismiese werking. Die insluiting van hierdie interaksie in die analise beïnvloed egter die fundamentele periode, demping en duktiliteit, dus beïnvloed dit dan ook die gedragsfaktor. Die gedragsfakor word gebruik in lineêre metodes (kraggebaseerde metodes) om die nie- lineêre gedrag van die struktuur voor te stel. Hierdie studie evalueer die huidige gedragsfaktor vir gewapende betonmure, soos voorgeskryf deur SANS 10160-4 (2017), wanneer die interaksie tussen die grond en struktuur in die analise ingesluit word. Die geboue word aanvanklik ontwerp en gedetailleer met lineêre metodes, met die voorgeskrewe gedragsfaktor, en dan getoets met nie-lineêre metodes wat nie gebruik maak van ‘n gedragsfaktor nie. Die resultate van hiedie studie toon dat die voorgeskrewe gedragsfaktor voldoende (en moontlik konserwatief) is wanneer die interaksie tussen die grond en struktuur in die analise ingesluit word, mits die raamwerk ontwerp is om die addisionele belasting, wat veroorsaak word deur die rotasie van die fundament, te weerstaan.
Description
Thesis (MEng)--Stellenbosch University, 2021.
Keywords
Seismic response, soil-structure interaction; behaviour factor; medium-rise buildings; structural wall system, UCTD, Soil-structure interaction, Buildings -- Earthquake effects, Reinforced concrete walls, Earthquake engineering, Earthquake hazard analysis