The law relating to the supervision of banks : a comparison between the Federal Republic of Germany and the Republic of South Africa
Date
1998-11
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH SUMMARY: Banks are one of the most important elements in the economic cycle of modem society. As
money replaced bartering banks have gradually moved into the pivotal point of the relations
between participants in the economic cycle. No project can be realized without money today.
On the one hand, there are the investors who, irrespective of the amount, entrust their assets to
the banks. On the other hand, there are those whose financial needs require the granting of
some form of credit. Banks operating in these contexts clearly bear important responsibilities
towards the different parties. A third party, the state, is also interested in a well-functioning
banking establishment. Economic stability, without which there can be no political stability,
cannot otherwise be ensured. The state is accordingly keenly interested in maintaining the
operability of this system. To this end, various laws are made in the respective countries
aimed at supervising the banking industry. This work deals with some of the legislation
relating to bank supervision in the Federal Republic of Germany and the Republic of South
Africa.
In the various chapters certain aspects of bank supervision in the two countries are identified,
juxtaposed and compared. The reasons for any differences are sought, discussed and where
possible explained.
From a historical point of view, the two countries developed differently. Nevertheless, the
need to regulate this sector through legislative means arose at an early stage in both.
Unfortunately, the catalyst for legislative development was mostly some or other financial
crisis.
Any measures for supervising banks must, to be binding, be constitutional. In this regard
much must still be done in South Africa due to the fact that the New Constitution has only
been in force since 1996. Thus certain regulations stemming from the Banks Act 90 of 1994
need to be reconsidered in the light of the constitution.
Bank supervisory activity is performed by a national institution in both countries. Germany
avails itself of an independent authority. However, in South Africa it is one of the tasks of the central bank which has established a specific office for this purpose. Legal and natural persons
alike are subject to such supervision. Diverse other government institutions provide support
for such supervisory work in both countries.
The scope of banking supervision, that is the persons and transactions affected, is broad and
also finely meshed. Both systems list a number of banking transactions that are subject to their
supervision. This affects all domestic banks and all foreign banks that are domestically active.
Access to the banking business is only permitted in both countries after an appropriate license
has been granted. The license can be conditional. Moreover, both systems make provision for
the revocation of the license in appropriate circumstances. The conducting of banking
business without the necessary permission is forbidden in both countries under the threat of
legal punishment.
It is well recognized in modem society that legal subjects should be protected against the
decisions of those who wield state power. The possible remedies of those affected by the
decisions of the public authorities responsible for banking supervision in the different
countries are investigated in conclusion.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Banke is een van die belangrikste elemente in die ekonomiese sfeer van die modeme gemeenskap. Namate geld die ruilhandel verplaas. het, het banke geleidelik die spilpunt geword van die verhoudinge in die ekonomiese sfeer. Vandag kan geen projek sonder geld realiseer nie. Aan die een kant staan die beleggers wat hul bates aan die banke toevertrou. Aan die ander kant is daar diegene wie se finansiele behoeftes die een of ander vorm van krediet genoodsaak. Banke wat binne hierdie konteks opereer dra duidelik groot verantwoordelikhede teenoor die onderskeie partye. In Derde party, die staat, het ook belang by In goed-werkende banksteisel. Dit is In voorvereiste vir ekonomiese stabiliteit waarsonder daar ook geen politieke stabiliteit kan wees nie. Die staat is gevolglik sterk gerig op die handhawing van In goed-werkende banksisteem. Met hierdie oogmerk het verskeie stukke wetgewing gerig op banktoesighouding in die onderskeie lande die lig gesien. Hierdie tesis neem sekere van die wette wat in die Federale Republiek van Duitsland en in die Republiek van Suid-Afrika aanvaar is, in oenskou. • In die verskillende hoofstukke word sekere aspekte van banktoesighouding in die verskillende lande identifiseer, teenoor mekaar gestel en vergelyk. Die redes vir enige verskille word gesoek, bespreek en waar moontlik verduidelik. Vanuit In geskiedkundige perspektief het die twee lande verskillend ontwikkel. Nietemin het die behoefte om hierdie sektor deur middel van wetgewing te reguleer in beide lande vroeg ontstaan. Ongelukkig was die katalisator van ontwikkeling van die wetgewing dikwels die een of ander finansiele katastrofe. Enige maatreels vir banktoesighouding moet, teneinde afdwingbaar te wees, grondwetlik wees. In hierdie verband moet daar nog vee I gedoen word in Suid-Afrika, en weI omdat die Nuwe Grondwet slegs vanaf 1996 reeds in werking is. Gevolglik is dit nodig dat sommige van die bepalings van die Bankwet 90 van 1994 heroorweeg moet word. Banktoesighouding word in beide lande deur In nasionale instelling behartig. In Duitsland word van In onafhanklike liggaam gebruikgemaak. In Suid-Afrika, aan die ander kant, vorm dit een van die take van die sentrale bank wat In spesifieke kantoor vir hierdie doel opgerig het. Natuurlike en regspersone is onderworpe aan die toesighoudende maatreels. Verskeie verbandhoudende staatsinstellings staan die toesighoudende kantoor in altwee lande by. Die terrein waarin die toesighoudende liggaam werk is wyd en fyn ineengevleg in beide lande. In altwee regsisteme word In aantal transaksies wat onderwerp word aan toesighouding spesifiek gelys. Sowel plaaslike banke as buitelandse banke wat plaaslik aktief is, word geraak. Toegang tot bankbesigheid word in beide lande beperk tot diegene wat die nodige toe stemming (lisensie) het. Die toestemming kan voorwaardelik wees. Boonop maak beide stelsels voorsiening vir herroeping van die toe stemming in gepaste omstandighede. Die bedryf van bankbesigheid sonder die nodige toe stemming word verbied en is In misdryf in beide lande. In die modeme gemeenskap word die beginsel dat regsubjekte beskerm moet word teen owerheidsbesluite algemeen erken. Die moontlike remedies van persone wat geraak word deur toesighoudende maatreels in beide lande word gevolglik ten slotte ondersoek.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Banke is een van die belangrikste elemente in die ekonomiese sfeer van die modeme gemeenskap. Namate geld die ruilhandel verplaas. het, het banke geleidelik die spilpunt geword van die verhoudinge in die ekonomiese sfeer. Vandag kan geen projek sonder geld realiseer nie. Aan die een kant staan die beleggers wat hul bates aan die banke toevertrou. Aan die ander kant is daar diegene wie se finansiele behoeftes die een of ander vorm van krediet genoodsaak. Banke wat binne hierdie konteks opereer dra duidelik groot verantwoordelikhede teenoor die onderskeie partye. In Derde party, die staat, het ook belang by In goed-werkende banksteisel. Dit is In voorvereiste vir ekonomiese stabiliteit waarsonder daar ook geen politieke stabiliteit kan wees nie. Die staat is gevolglik sterk gerig op die handhawing van In goed-werkende banksisteem. Met hierdie oogmerk het verskeie stukke wetgewing gerig op banktoesighouding in die onderskeie lande die lig gesien. Hierdie tesis neem sekere van die wette wat in die Federale Republiek van Duitsland en in die Republiek van Suid-Afrika aanvaar is, in oenskou. • In die verskillende hoofstukke word sekere aspekte van banktoesighouding in die verskillende lande identifiseer, teenoor mekaar gestel en vergelyk. Die redes vir enige verskille word gesoek, bespreek en waar moontlik verduidelik. Vanuit In geskiedkundige perspektief het die twee lande verskillend ontwikkel. Nietemin het die behoefte om hierdie sektor deur middel van wetgewing te reguleer in beide lande vroeg ontstaan. Ongelukkig was die katalisator van ontwikkeling van die wetgewing dikwels die een of ander finansiele katastrofe. Enige maatreels vir banktoesighouding moet, teneinde afdwingbaar te wees, grondwetlik wees. In hierdie verband moet daar nog vee I gedoen word in Suid-Afrika, en weI omdat die Nuwe Grondwet slegs vanaf 1996 reeds in werking is. Gevolglik is dit nodig dat sommige van die bepalings van die Bankwet 90 van 1994 heroorweeg moet word. Banktoesighouding word in beide lande deur In nasionale instelling behartig. In Duitsland word van In onafhanklike liggaam gebruikgemaak. In Suid-Afrika, aan die ander kant, vorm dit een van die take van die sentrale bank wat In spesifieke kantoor vir hierdie doel opgerig het. Natuurlike en regspersone is onderworpe aan die toesighoudende maatreels. Verskeie verbandhoudende staatsinstellings staan die toesighoudende kantoor in altwee lande by. Die terrein waarin die toesighoudende liggaam werk is wyd en fyn ineengevleg in beide lande. In altwee regsisteme word In aantal transaksies wat onderwerp word aan toesighouding spesifiek gelys. Sowel plaaslike banke as buitelandse banke wat plaaslik aktief is, word geraak. Toegang tot bankbesigheid word in beide lande beperk tot diegene wat die nodige toe stemming (lisensie) het. Die toestemming kan voorwaardelik wees. Boonop maak beide stelsels voorsiening vir herroeping van die toe stemming in gepaste omstandighede. Die bedryf van bankbesigheid sonder die nodige toe stemming word verbied en is In misdryf in beide lande. In die modeme gemeenskap word die beginsel dat regsubjekte beskerm moet word teen owerheidsbesluite algemeen erken. Die moontlike remedies van persone wat geraak word deur toesighoudende maatreels in beide lande word gevolglik ten slotte ondersoek.
Description
Thesis (LL.M) -- University of Stellenbosch, 1998.
Keywords
Banks and banking -- Germany, Banks and banking -- South Africa, Financial institutions -- Law and legislation -- Germany, Financial institutions -- Law and legislation -- South Africa, Banks and banking -- Government policy -- South Africa, Banks and banking -- Government policy -- Germany, Dissertations -- Law