Structure of the Cape Fold Belt in the Ceres Syntaxis
Date
1989-12
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: The Ceres Syntaxis comprises that part of the Cape Fold Belt
Syntaxis that lies north of the Worcester Fault. Most of the
area consists of folded Cape Supergroup (primarily Witteberg
Group) rocks. Fold styles of all fold trends are essentially
the same. However, different multilayer rheologies led to the
development of either sinusoidal or kink-like fold geometries
in different parts of the cover sequence. The character of
Witteberg sediments led to the development of large megakink
folds and peculiar fold zones in this part of the sequence.
Fold trends in the Ceres Syntaxis vary between NW-SE, NE-SW
and E-W. The southern part of the area is dominated by the
NE-SW trend, with the NW-SE trend being only important in the
west. Interference between these two trends only exists in
the Witteberg Group, where it occurs as crossing linear fold
zones and conjugate, intersecting kink folds . Cross-folding
relationships in the north-eastern part of the Ceres Syntaxis
indicate that the area had been affected by two
contemporaneous, orthogonally opposed compressions that worked
simultaneously in different parts of the multilayer.
Differences in the magnitude of strain, or in the local timing
of fold initiation, produced local refolding or transecting
relationships. The microfabric of Witteberg sandstones
suggests deformation under conditions of low temperature and
pressure, as well as low strain rates. Some microfabrics also
indicate that substantial buckle shortening occurred while the
Middle and Upper Witteberg beds were still unlithified.
Isotopic dating of Cedarberg shale from both main trends did
not yield unequivocal results, mainly due to the
deformatio~al intensity. The positioning of the Cape
low
Fold
Belt Syntaxis was strongly influenced by basement tectonic
grain and basin floor relief. The NW and NE fold trends
formed on a heterogeneous basement that resolved the
stress configuration into components which
external .
acted
simultaneously towards the north-west and north-east. Ecca
and Beaufort Group sedimentation patterns in the western Karoo
corroborate the above findings.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die Ceres-sintaks beslaan daardie deel van die sintaks van die Kaapse Plooigordel wat noord van die Worcesterverskuiwing Ie. Die gebied bestaan grotendeels uit geplooide gesteentes van die Supergroep Kaap (hoofsaaklik Groep Witteberg). AIle plooirigtings openbaar dieselfde plooistyl. Reologiese verskille in'die rnultilaehet egter gelei tot die ontwikkeling van of sinusoidale ~f knikvorrnigeplooie in verskillende dele van die dekgesteentes. Die Wittebergsedirnente se aard het veroorsaak dat rnegaknikkeen eienaardige plooisones in hierdie deel van die opeenvolging ontstaan het. Plooirigtings in die Ceres-sintaks wissel tussen NW-SO, NO-SW en O-W. Die NO-SW plooirigting oorheers in die suidelike deel van die gebied, terwyl die NW-SO plooirigting eintlik net in. die weste belangrik is. Interferensie van hierdie twee.hoofrigtings korn slegs voor in die Groep Witteberg, waar dit as dwarssnydende lineere plooisones en snydende, konjugerende knikke aanwesig is. Onderlinge verhoudings tussen kruisplooie in die noordoostelike Ceres-sintaks, toon dat die gebied beinvloed is deur twee gelyktydige drukspannings wat reghoekig op rnekaar ingewerk het, sorntyds in effens verskillende dele van die rnultilaag.Verskille in die spanningsbedrag en tydsberekening het lokale herplooiing of dwarssnydende strukture veroorsaak. Die mikrornaaksel van die Wittebergsandsteen toon dat die vervorming onder lae temperatuur- en druktoestande, tesame met 'n lae vervorrningsternpo, plaasgevind het. Die rnaaksel toon ook aan dat heelwat buigplooiing plaasgevind het terwyl die Middel- en Bo-Witteberglae nog ongekonsolideer was. Isotopiese datering van Sederbergskalie afkornstigvan die twee hoofplooirigtings, het weens die lae vervormingsintensiteit swak resultate gelewer. Die posisie van die sintaks van die Kaapse Plooigordel, insluitende die van die Ceres-sintaks, is sterk' belnvioed deur die tektoniese grein en re~i~f van die vloergesteentes. Die heterogene vloer waarop die NW en NO plooie gevorrn het, het daartoe gelei dat die eksterne spanningsopset verdeel is in kornponentewat gelyktydig na die noordweste en noordooste gewerk het. Sedirnentasiepatrone in die Groepe Ecca en Beaufort ondersteun bostaande afleidings.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die Ceres-sintaks beslaan daardie deel van die sintaks van die Kaapse Plooigordel wat noord van die Worcesterverskuiwing Ie. Die gebied bestaan grotendeels uit geplooide gesteentes van die Supergroep Kaap (hoofsaaklik Groep Witteberg). AIle plooirigtings openbaar dieselfde plooistyl. Reologiese verskille in'die rnultilaehet egter gelei tot die ontwikkeling van of sinusoidale ~f knikvorrnigeplooie in verskillende dele van die dekgesteentes. Die Wittebergsedirnente se aard het veroorsaak dat rnegaknikkeen eienaardige plooisones in hierdie deel van die opeenvolging ontstaan het. Plooirigtings in die Ceres-sintaks wissel tussen NW-SO, NO-SW en O-W. Die NO-SW plooirigting oorheers in die suidelike deel van die gebied, terwyl die NW-SO plooirigting eintlik net in. die weste belangrik is. Interferensie van hierdie twee.hoofrigtings korn slegs voor in die Groep Witteberg, waar dit as dwarssnydende lineere plooisones en snydende, konjugerende knikke aanwesig is. Onderlinge verhoudings tussen kruisplooie in die noordoostelike Ceres-sintaks, toon dat die gebied beinvloed is deur twee gelyktydige drukspannings wat reghoekig op rnekaar ingewerk het, sorntyds in effens verskillende dele van die rnultilaag.Verskille in die spanningsbedrag en tydsberekening het lokale herplooiing of dwarssnydende strukture veroorsaak. Die mikrornaaksel van die Wittebergsandsteen toon dat die vervorming onder lae temperatuur- en druktoestande, tesame met 'n lae vervorrningsternpo, plaasgevind het. Die rnaaksel toon ook aan dat heelwat buigplooiing plaasgevind het terwyl die Middel- en Bo-Witteberglae nog ongekonsolideer was. Isotopiese datering van Sederbergskalie afkornstigvan die twee hoofplooirigtings, het weens die lae vervormingsintensiteit swak resultate gelewer. Die posisie van die sintaks van die Kaapse Plooigordel, insluitende die van die Ceres-sintaks, is sterk' belnvioed deur die tektoniese grein en re~i~f van die vloergesteentes. Die heterogene vloer waarop die NW en NO plooie gevorrn het, het daartoe gelei dat die eksterne spanningsopset verdeel is in kornponentewat gelyktydig na die noordweste en noordooste gewerk het. Sedirnentasiepatrone in die Groepe Ecca en Beaufort ondersteun bostaande afleidings.
Description
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 1989.
Keywords
Folds (Geology) -- South Africa -- Cape of Good Hope, Geology, Structural