Landskap en identiteit in Tikoes deur Henk van Woerden
Date
2003-03
Authors
Bruwer, Naomi
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: This study explores the way in which the construction of landscape interacts
with the development of identity in Tikoes by Henk van Woerden. Taking the
metaphor of traveling in Tikoes as vantage point, the coterminous
development of the South African landscape and the characters' identities are
explored.
The study is placed in a theoretical framework by defining space, landscape
and place, with specific reference to the interaction of landscape and identity,
especially as portrayed in migrant literature. The difference between
observation of space and the experiencing of landscape and place out of
space through cultural processes are emphasized. It is postulated that these
processes not only lead to the development of landscape and place out of
space, but also contributes to the development of the characters' identities.
Through an in-depth study of Tikoes, it is established that landscape and
identity not only develop coterminously in this novel, but that these processes
of development are actually interdependent.
Tikoes, apparently a mere story about the journey of two lovers, is well
constructed regarding the integration of themes and motives, which
culminates in the cardinal interaction between observation and experience.
The theme postulated by the motto is thus reflected in the structure of the
novel: Let shallow people call me frivolous, when it comes to the point I have
always been conscientiously precise.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die studie ondersoek die wyse waarop die konstruksie van landskap in wisselwerking tree met die ontwikkeling van identiteit in Tikoes deur Henk van Woerden. Met die reismetafoor binne Tikoes as uitgangspunt, word die samevallende ontwikkeling van die Suid-Afrikaanse landskap en die karakters se identiteite bestudeer. Die ondersoek word geplaas binne 'n teoretiese raamwerk oor ruimte, landskap en plek, met spesifieke verwysing na die verhouding tussen landskap en identiteit, soos veral verwoord in migranteliteratuur. Daar word onderskei tussen die waarneming van ruimte, en die gewaarwording van landskap en plek na aanleiding van die geografiese ruimte, deur kulturele prosesse. Dit word geponeer dat hierdie prosesse nie net lei tot die ontwikkeling van landskap en plek uit ruimte nie, maar ook bydra tot die ontwikkeling van die karakters se onderskeie identiteite. Deur 'n analise van Tikoes, word gevind dat landskap en identiteit nie net samevallend in dié roman ontwikkel nie, maar dat dié ontwikkelingsprosesse as't ware interafhanklik van mekaar staan. Tikoes, oënskynlik bloot 'n verhaaloor die reis van twee geliefdes, bied 'n deurgekomponeerdheid van temas en motiewe wat kulmineer in die kardinale wisselwerking tussen waarneming en gewaarwording, waardeur die roman die tema wat in die motto aangekondig word ook struktureel waar maak, naamlik: Laat de oppervlakkigen mij lichtzinnig noemen. Als het erop aankwam was ik altijd heel nauwgezet.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die studie ondersoek die wyse waarop die konstruksie van landskap in wisselwerking tree met die ontwikkeling van identiteit in Tikoes deur Henk van Woerden. Met die reismetafoor binne Tikoes as uitgangspunt, word die samevallende ontwikkeling van die Suid-Afrikaanse landskap en die karakters se identiteite bestudeer. Die ondersoek word geplaas binne 'n teoretiese raamwerk oor ruimte, landskap en plek, met spesifieke verwysing na die verhouding tussen landskap en identiteit, soos veral verwoord in migranteliteratuur. Daar word onderskei tussen die waarneming van ruimte, en die gewaarwording van landskap en plek na aanleiding van die geografiese ruimte, deur kulturele prosesse. Dit word geponeer dat hierdie prosesse nie net lei tot die ontwikkeling van landskap en plek uit ruimte nie, maar ook bydra tot die ontwikkeling van die karakters se onderskeie identiteite. Deur 'n analise van Tikoes, word gevind dat landskap en identiteit nie net samevallend in dié roman ontwikkel nie, maar dat dié ontwikkelingsprosesse as't ware interafhanklik van mekaar staan. Tikoes, oënskynlik bloot 'n verhaaloor die reis van twee geliefdes, bied 'n deurgekomponeerdheid van temas en motiewe wat kulmineer in die kardinale wisselwerking tussen waarneming en gewaarwording, waardeur die roman die tema wat in die motto aangekondig word ook struktureel waar maak, naamlik: Laat de oppervlakkigen mij lichtzinnig noemen. Als het erop aankwam was ik altijd heel nauwgezet.
Description
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2003.
Keywords
Woerden, Henk van, 1947- -- Criticism and interpretation, Woerden, Henk van, 1947- -- Tikoes, Dissertations -- Afrikaans literature, Theses -- Afrikaans literature