The role of male territory size and quality in mating and reproductive success of Cape and Gurney's sugarbirds, Promerops cafer and Promerops gurneyi
Date
1999-12
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: There are two species of sugarbirds, the Cape and Gurney's sugarbirds, and both are
endemic to southern Africa. The,role of territory size and quality on their mating and
reproductive success was determined. Differences in male territory size and quality
between Cape and Gurney's sugarbirds reflect the higher Pro tea species diversity and
tree density of Cape sugarbird habitat. Both mating (the number of eggs laid by the
female of the pair) and reproductive (the number of successful fledglings) success
were greater for Cape sugarbirds than for Gurney's sugarbirds, indicating that nectar
and arthropod energy availability constrained their mating and reproductive success.
No significant differences were found in mating or reproductive success between
seasons for Cape sugarbirds.
Many Cape sugarbirds returned annually to their previous breeding territories;
non returners may have been predated on or moved elsewhere to improve territory
size and quality. Male Cape sugarbird mating and reproductive success were
significantly greater for males defending large territories, with greater nectar energy
availability. Sugarbird adults feed arthropods to their offspring but arthropod energy
availability was abundantly available to Cape sugarbirds and did not influence their
mating or reproductive success. Low arthropod energy availability, however,
constrained Gurney's sugarbird reproductive success.
Male sugarbirds have elongated tails and a bulge on the sixth primary feathers,
but in neither case was ornament length related to mating or reproductive success in
either Cape or Gurney's sugarbirds. Tail length and displays of sugar birds may be
important in territory maintenance as male Cape sugarbirds in 1999 and male
Gurney's sugarbirds with long tails defended larger mid breeding season territories than males with short tails. Similarly, male Gurney's sugarbirds with longer primary
feather bulges defended larger territories at the end of the breeding season. The
reduced sexual dimorphism in wing and tail ornamentation in Gurney's sugarbirds
may be a result of low food availability either constraining ornament growth, or
reduced territoriality with an associated decline in the importance of ornaments used
in territorial displays.
Both Cape and Gurney's sugarbirds spent more time probing inflorescences
for nectar than hawking for arthropods. Within each species, there were significant
differences in the amount of time spent in some activities at different times during the
day - Gurney's sugarbirds spending considerably longer feeding off territory or hidden
in trees than Cape sugarbirds. Time spent probing inflorescences for nectar was
significantly correlated with nectar volume, concentration and energy availability for
Cape sugarbirds. They appear to maximise energy gain by feeding on nectar from
bearded Protea in the morning and feeding on all Pro tea groups at midday, when
nectar energy availability was greatest. In contrast, Gurney's sugarbirds spent the
same amount of time feeding throughout the day. Cape sugarbirds fed mostly from
bearded Pro tea at mid breeding season, but from spoonbract Pro tea at the end of the
breeding season, once bearded Pro tea had finished flowering.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Daar is twee spesies suikervoels, naamlik die Kaapse en Gurney se suikervoel, beide endemies tot suider Afrika. Die rol van territoriumgrootte en kwaliteit op hulle paringsukses en voorplantingsukses is vasgesteI. Verskille tussen hierdie twee spesies, wat betref manlike territoriumgrootte- en kwaliteit, reflekteer die hoer Protea spesiesdiversiteit en boomdigtheid van die Kaapse suikervoel se habitat. Beide paringsukses (die aantal eiers gelS deur die wyfie van die paar) en voorplantingsukses (die aantal suksesvolle kleintjies) van die Kaapse suikervoel was hoer as die van Gurney se suikervoeI. Dit dui aan dat die beskikbare energie in nektar en Athropoda die parings-en voortplantingsukses van Gurney se suikervoel benadeel. Geen beduidende verskille in parings- ofvoorplantingsukses is gevind tussen die twee broeiseisoene van die Kaapse suikervoel nie. Baie Kaapse suikervoels het jaarliks na hulle vorige broeiterritoria teruggekeer. Die res is moontlik deur roofdiere gevang, of het elders gegaan om hul territoriumgrootte- en kwaliteit te verbeter. Die parings- en voortplantingsukses van manlike Kaapse suikervoels was beduidend hoer vir mannetjies wat groot territoria, met 'n hoer nektar energie beskikbaarheid, verdedig het. Energie beskikbaarheid in arthropoda het nie parings- en voortplantingsukses van Kaapse suikervoels beinvloed nie, aangesien dit volop beskikbaar was. Daarenteen het die lae arthropoda energie beskikbaarheid geblyk om die voortplantingsukses van Gurney se suikervoel te benadeel, aangesien volwasse suikervoels arthropoda vir hulle kleintjies voer. Manlike suikervoels het 'n verlengde stert en 'n knop op die sesde primere vere, maar in die geval van beide spesies was daar nie 'n verband tussen ornamentlengte en parings- en voortplantingsukses nie. Stertlengte en vertonings van suikervoels mag belangrik wees vir territoriumbehoud aangesien manlike Kaapse suikervoeJs in 1999 en manlike Gurney's suikervoels met lang sterte, groter middel broeiseisoenterritoria verdedig het as mannetjies met kort sterte. Eweneens het manlike Gurney se suikervoels met langer primere veerknoppe groter territoria verdedig aan die einde van die broeiseisoen. Die verminderde seksuele dimorfisme in vlerk- en stertornamentasie by Gurney se suikervoel, mag die resultaat wees van lae voedselbeskikbaarheid, wat 6f ornamentgroei benadeel, 6fterritorialiteit, met 'n gepaardgaande afname in die belangrikheid van ornamente wat in territoriumvertonings gebruik word. Beide Kaapse en Gurney se suikervoels het meer tyd gespandeer om bloeiwyses te ondersoek vir nektar, as om te soek vir arthropoda. Daar was tussen die twee spesies beduidende verskille in die tyd spandeer aan sekere aktiwiteite gedurende verskillende tye van die dag: Gurney se suikervoel het baie meer tyd geneem om buite die territorium te voed of in borne te skuil as die Kaapse suikervoeI. Vir laasgenoemde was die tyd gespandeer om bloeiwyses te ondersoek vir nektar beduidend gekorreleerd met nektarvolume- en konsentrasie, sowel as met energie beskikbaarheid. Dit blyk dat hulle energie opbrengs maksimaliseer deur in die oggend op nektar van die bearded Protea te voed, en in die middag, wanneer nektar energie beskikbaarheid die hoogste is, op aile Proteagroepe. Daarenteen het Gurney se suikervoel ewe lank gevoed reg deur die dag. Kaapse suikervoels het meestal op die bearded Protea gevoed tydens die middel van die broeiseisoen, maar meestal op die spoonbraet Protea aan die einde van die broeiseiseon, nadat die bearded Protea reeds opgehou blom het.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Daar is twee spesies suikervoels, naamlik die Kaapse en Gurney se suikervoel, beide endemies tot suider Afrika. Die rol van territoriumgrootte en kwaliteit op hulle paringsukses en voorplantingsukses is vasgesteI. Verskille tussen hierdie twee spesies, wat betref manlike territoriumgrootte- en kwaliteit, reflekteer die hoer Protea spesiesdiversiteit en boomdigtheid van die Kaapse suikervoel se habitat. Beide paringsukses (die aantal eiers gelS deur die wyfie van die paar) en voorplantingsukses (die aantal suksesvolle kleintjies) van die Kaapse suikervoel was hoer as die van Gurney se suikervoeI. Dit dui aan dat die beskikbare energie in nektar en Athropoda die parings-en voortplantingsukses van Gurney se suikervoel benadeel. Geen beduidende verskille in parings- ofvoorplantingsukses is gevind tussen die twee broeiseisoene van die Kaapse suikervoel nie. Baie Kaapse suikervoels het jaarliks na hulle vorige broeiterritoria teruggekeer. Die res is moontlik deur roofdiere gevang, of het elders gegaan om hul territoriumgrootte- en kwaliteit te verbeter. Die parings- en voortplantingsukses van manlike Kaapse suikervoels was beduidend hoer vir mannetjies wat groot territoria, met 'n hoer nektar energie beskikbaarheid, verdedig het. Energie beskikbaarheid in arthropoda het nie parings- en voortplantingsukses van Kaapse suikervoels beinvloed nie, aangesien dit volop beskikbaar was. Daarenteen het die lae arthropoda energie beskikbaarheid geblyk om die voortplantingsukses van Gurney se suikervoel te benadeel, aangesien volwasse suikervoels arthropoda vir hulle kleintjies voer. Manlike suikervoels het 'n verlengde stert en 'n knop op die sesde primere vere, maar in die geval van beide spesies was daar nie 'n verband tussen ornamentlengte en parings- en voortplantingsukses nie. Stertlengte en vertonings van suikervoels mag belangrik wees vir territoriumbehoud aangesien manlike Kaapse suikervoeJs in 1999 en manlike Gurney's suikervoels met lang sterte, groter middel broeiseisoenterritoria verdedig het as mannetjies met kort sterte. Eweneens het manlike Gurney se suikervoels met langer primere veerknoppe groter territoria verdedig aan die einde van die broeiseisoen. Die verminderde seksuele dimorfisme in vlerk- en stertornamentasie by Gurney se suikervoel, mag die resultaat wees van lae voedselbeskikbaarheid, wat 6f ornamentgroei benadeel, 6fterritorialiteit, met 'n gepaardgaande afname in die belangrikheid van ornamente wat in territoriumvertonings gebruik word. Beide Kaapse en Gurney se suikervoels het meer tyd gespandeer om bloeiwyses te ondersoek vir nektar, as om te soek vir arthropoda. Daar was tussen die twee spesies beduidende verskille in die tyd spandeer aan sekere aktiwiteite gedurende verskillende tye van die dag: Gurney se suikervoel het baie meer tyd geneem om buite die territorium te voed of in borne te skuil as die Kaapse suikervoeI. Vir laasgenoemde was die tyd gespandeer om bloeiwyses te ondersoek vir nektar beduidend gekorreleerd met nektarvolume- en konsentrasie, sowel as met energie beskikbaarheid. Dit blyk dat hulle energie opbrengs maksimaliseer deur in die oggend op nektar van die bearded Protea te voed, en in die middag, wanneer nektar energie beskikbaarheid die hoogste is, op aile Proteagroepe. Daarenteen het Gurney se suikervoel ewe lank gevoed reg deur die dag. Kaapse suikervoels het meestal op die bearded Protea gevoed tydens die middel van die broeiseisoen, maar meestal op die spoonbraet Protea aan die einde van die broeiseiseon, nadat die bearded Protea reeds opgehou blom het.
Description
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 1999.
Keywords
Birds -- South Africa, Passeriformes -- South Africa -- Reproduction, Passeriformes -- Behavior -- South Africa, Birds -- Territoriality -- South Africa, Dissertations -- Zoology, Promeropidae -- Reproduction behavior