The place-making pedagogical practices of teachers in an inclusive high school
Date
2021-03
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : Stellenbosch University
Abstract
ENGLISH SUMMARY : This thesis explores the place-making pedagogical practices of six high school teachers at their special-needs school. The study investigates a link between space and identity, which provides a
conceptual platform to investigate how teachers go about conceptualising their place-making in
their school, with a specific focus on their pedagogical practices. The investigation focuses on
understanding the historical unfolding of the school's institutional culture, how teachers position
themselves with respect to the dominant discourses and culture at the school, and how they ‘made
their place’ through their pedagogical practices outside of and in their classrooms.
The theoretical framework is founded on Lefebvre's theory (1971/1991) on the production of space,
which conceptualises the interaction of the physical, social and mental dimensions of space. I
develop Lefebvre’s theory by using Bourdieu’s (1977) notion of habitus and Nespor’s (1997) theory
related to bodies in space in order to research the specific practices of the selected teachers at the
school. These conceptual lenses allowed me explore the specific culture of the school within its
context and the subjective pedagogical practices of the teachers.
This study is situated within the interpretivist paradigm and utilised an ethnographic research
approach that produced findings based on qualitative data. Data were collected over a school year
through the use of extensive participant observations as well as unstructured and semi-structured
interviews.
My findings reveal that the historically unfolding institutional culture of the school positioned the
school and its teachers in specific ways. The school expressed its Afrikaans, Christian, ‘white tone’
through the ‘unwritten rules’ prevalent in its daily operations and its prestige as a leading specialneeds
institution in South Africa. I argue that a discourse of managerialism had come to
characterise the school’s adapted institutional tone, made up of the managerial practices associated
with the institutional functioning of the school. The school’s institutional culture provided the
context within which the agents (teachers) acted as active participants in the place-making
processes at the school. Subsequently, as the teachers come immersed in the institutional culture,
they activate facets of their accumulated dispositions and skills to establish their professional
identities. Issues of class, race and age significantly impacted on each of the participating teachers’
personal and professional socialising processes, situating each in different ways in the school. I
argue that these teachers project and express particular professional subjectivities that resulted from
how they understood their place and expressed themselves in the school. The teachers repositioned
themselves vis-à-vis the institutional culture through their individualised ways of acting and living
in the school. Finally, the selected teachers established their place-making pedagogical practices
within the limits of the institutional culture and their specific subjectivities in making a place at the
school and in their classrooms. I argue that responding constructively to students’ special
educational needs depends on the ability of the teacher to establish a teacher subjectivity that would
enable them to embrace the challenge to teach to the wide variety of students in this inclusive
special-needs school.
AFRIKAANSE OPSOMMING : tesis ondersoek die pedagogiese praktyk van plekinruiming van ses hoërskoolonderwysers by hul skool vir spesiale leerbehoeftes. Die studie ondersoek ’n verband tussen ruimte en identiteit, wat ’n konseptuele platform bied vir ’n ondersoek na hoe onderwysers te werk gaan om hul plekinruiming in hul skool te konseptualiseer, met die klem spesifiek op hul pedagogiese praktyke. Die ondersoek fokus op insig in die historiese ontvouing van die skool se institusionele kultuur, hoe onderwysers hul posisioneer ten opsigte van die dominante diskoerse en kultuur by die skool, en hoe hulle “hul plek inruim” aan die hand van hul pedagogiese praktyke buite en binne die klaskamer. Die teoretiese raamwerk is gegrond op Lefebvre se teorie (1971/1991) oor die produksie van ruimte, wat die interaksie van die fisiese, sosiale en geestelike dimensies van ruimte konseptualiseer. Ek ontwikkel Lefebvre se teorie deur gebruik te maak van Bourdieu (1977) se idee van habitus en Nespor (1997) se teorie wat met liggame in ruimtes verband hou om die geselekteerde onderwysers se spesifieke praktyke by die skool na te vors. Hierdie konseptuele lense stel my in staat om die spesifieke skoolkultuur binne die konteks van die skool en die subjektiewe pedagogiese praktyke van die onderwysers te ondersoek. Die studie word binne die interpretivistiese paradigma geplaas en gebruik ’n etnografiese navorsingsbenadering, wat bevindings gebaseer op kwalitatiewe gegewens lewer. Data is vir ’n volle skooljaar deur middel van uitgebreide deelnemerwaarnemings, asook ongestruktureerde en semi-gestruktureerde onderhoude versamel. My bevindinge toon dat die skool se histories ontvouende institusionele kultuur die skool en die onderwysers op spesifieke wyses posisioneer. Die skool se Afrikaanse, Christelike “wit toon” kom in die “ongeskrewe reëls” wat algemeen vir die skool se daaglikse bedrywighede geld en deur dié se aansien as ’n toonaangewende instelling vir spesiale behoeftes in Suid-Afrika tot uiting. Ek voer aan dat ’n bestuursdiskoers kenmerkend is van die skool se aangepaste institusionele toon, welke diskoers deur die bestuurspraktyke betreffende die institusionele funksionering van die skool tot stand gekom het. Die skool se institusionele kultuur verskaf die konteks waarbinne die agente (onderwysers) as aktiewe deelnemers in die plekinruimingsprosesse by die skool optree. Namate die onderwysers gevolglik in die institusionele kultuur verdiep raak, aktiveer hulle fasette van hul geakkumuleerde ingesteldhede en vaardighede om hul professionele identiteite te vestig. Kwessies rakende klas, ras en ouderdom het ’n beduidende uitwerking op elkeen van die deelnemende onderwysers se persoonlike en professionele sosialiseringsprosesse, en posisioneer elkeen op verskillende wyses in die skool. Ek voer aan dat hierdie onderwysers spesifieke professionele subjektiwiteite projekteer en uiter, wat die gevolg is van hoe hulle hul plek verstaan en hul binne die skool uitdruk. Die onderwysers herposisioneer hul wat die institusionele kultuur betref deur die geïndividualiseerde wyses waarop hulle by die skool optree en leef. Laastens vestig die geselekteerde onderwysers hul pedagogiese praktyk van plekinruiming binne die beperkings van die institusionele kultuur en hul spesifieke subjektiwiteite om ’n plek in die skool en in hul klaskamers in te ruim. Ek voer aan dat die vermoë om konstruktief op leerders se spesiale opvoedingsbehoeftes te kan reageer, afhang van die onderwysers se vermoë om ’n onderwysersubjektiwiteit te vestig, wat hulle in staat stel om die uitdaging te omarm om ’n wye verskeidenheid leerders in dié inklusiewe skool vir spesiale behoeftes te onderrig.
AFRIKAANSE OPSOMMING : tesis ondersoek die pedagogiese praktyk van plekinruiming van ses hoërskoolonderwysers by hul skool vir spesiale leerbehoeftes. Die studie ondersoek ’n verband tussen ruimte en identiteit, wat ’n konseptuele platform bied vir ’n ondersoek na hoe onderwysers te werk gaan om hul plekinruiming in hul skool te konseptualiseer, met die klem spesifiek op hul pedagogiese praktyke. Die ondersoek fokus op insig in die historiese ontvouing van die skool se institusionele kultuur, hoe onderwysers hul posisioneer ten opsigte van die dominante diskoerse en kultuur by die skool, en hoe hulle “hul plek inruim” aan die hand van hul pedagogiese praktyke buite en binne die klaskamer. Die teoretiese raamwerk is gegrond op Lefebvre se teorie (1971/1991) oor die produksie van ruimte, wat die interaksie van die fisiese, sosiale en geestelike dimensies van ruimte konseptualiseer. Ek ontwikkel Lefebvre se teorie deur gebruik te maak van Bourdieu (1977) se idee van habitus en Nespor (1997) se teorie wat met liggame in ruimtes verband hou om die geselekteerde onderwysers se spesifieke praktyke by die skool na te vors. Hierdie konseptuele lense stel my in staat om die spesifieke skoolkultuur binne die konteks van die skool en die subjektiewe pedagogiese praktyke van die onderwysers te ondersoek. Die studie word binne die interpretivistiese paradigma geplaas en gebruik ’n etnografiese navorsingsbenadering, wat bevindings gebaseer op kwalitatiewe gegewens lewer. Data is vir ’n volle skooljaar deur middel van uitgebreide deelnemerwaarnemings, asook ongestruktureerde en semi-gestruktureerde onderhoude versamel. My bevindinge toon dat die skool se histories ontvouende institusionele kultuur die skool en die onderwysers op spesifieke wyses posisioneer. Die skool se Afrikaanse, Christelike “wit toon” kom in die “ongeskrewe reëls” wat algemeen vir die skool se daaglikse bedrywighede geld en deur dié se aansien as ’n toonaangewende instelling vir spesiale behoeftes in Suid-Afrika tot uiting. Ek voer aan dat ’n bestuursdiskoers kenmerkend is van die skool se aangepaste institusionele toon, welke diskoers deur die bestuurspraktyke betreffende die institusionele funksionering van die skool tot stand gekom het. Die skool se institusionele kultuur verskaf die konteks waarbinne die agente (onderwysers) as aktiewe deelnemers in die plekinruimingsprosesse by die skool optree. Namate die onderwysers gevolglik in die institusionele kultuur verdiep raak, aktiveer hulle fasette van hul geakkumuleerde ingesteldhede en vaardighede om hul professionele identiteite te vestig. Kwessies rakende klas, ras en ouderdom het ’n beduidende uitwerking op elkeen van die deelnemende onderwysers se persoonlike en professionele sosialiseringsprosesse, en posisioneer elkeen op verskillende wyses in die skool. Ek voer aan dat hierdie onderwysers spesifieke professionele subjektiwiteite projekteer en uiter, wat die gevolg is van hoe hulle hul plek verstaan en hul binne die skool uitdruk. Die onderwysers herposisioneer hul wat die institusionele kultuur betref deur die geïndividualiseerde wyses waarop hulle by die skool optree en leef. Laastens vestig die geselekteerde onderwysers hul pedagogiese praktyk van plekinruiming binne die beperkings van die institusionele kultuur en hul spesifieke subjektiwiteite om ’n plek in die skool en in hul klaskamers in te ruim. Ek voer aan dat die vermoë om konstruktief op leerders se spesiale opvoedingsbehoeftes te kan reageer, afhang van die onderwysers se vermoë om ’n onderwysersubjektiwiteit te vestig, wat hulle in staat stel om die uitdaging te omarm om ’n wye verskeidenheid leerders in dié inklusiewe skool vir spesiale behoeftes te onderrig.
Description
Thesis (DEd)--Stellenbosch University, 2021.
Keywords
High school teachers -- Social aspects -- South Africa, Subjectivity in the workplace -- South Africa, Remedial teaching -- South Africa, Corporate culture -- Psychological aspects -- South Africa, Inclusive education -- South Africa, UCTD