The applicability of the theory of planned behaviour in predicting adherence to antiretroviral therapy (ART) among a South African sample
Date
2011-03
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Stellenbosch : University of Stellenbosch
Abstract
ENGLISH ABSTRACT: The primary aim of the study was to determine the applicability of the theory of
planned behaviour (TPB) in predicting adherence to ART among South African
patients attending public health clinics. The second aim was to determine the
relationship between self-reported adherence and viral load. The results from the
hierarchical multiple regression analyses revealed that the linear combination of the
variables of the TPB significantly explained 12% of the variance in intentions to
adhere to ART. Perceived behavioural control was the only variable that significantly
predicted intentions to adhere to ART. The inclusion of perceived stigma was not a
useful addition to the model. The results also reflect the relationship between
intentions to adhere to treatment and self-reported adherence, which was not
significant. The TPB was unable to significantly account for variance in self-reported
treatment adherence. When perceived stigma was added to the TPB, the model was
still unable to significantly explain variance in self-reported adherence. Nonetheless,
attitudes towards treatment were the only variable that significantly accounted for
variance in self-reported treatment. It was concluded that interventions aimed at
improving adherence among South African patients attending public health clinics,
should aim to encourage positive attitudes towards treatment, should aim to increase
perceived subjective norms, should increase the patients’ perceptibility that they are
able to be adherent and should aim to decrease perceived stigma. Improving
adherence to ART can result in increasing the quality of life of patients living with
HIV/AIDS.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die primêre doel van die studie was om vas te stel of die teorie van beplande gedrag (TPB soos voorgestel in die studie) antiretrovirale terapie (ART) nakoming onder Suid-Afrikaanse pasiёnte by publieke gesondheidsklinieke kan voorspel. Die sekondêre doel was om die verhouding tussen self-gerapporteerde volgehoue behandeling en virale lading te bereken. Die uitslae van die hiёrargiese veelvuldige regressie analise het getoon dat die linêere kombinasie van die veranderlikes van TPB 12% van die verandering in ART voornemens akkuraat kon voorspel. Waargenome gedragsbeheer was die enigste veranderlike wat ART voornemens akkuraat kon verklaar het. Die insluiting van waargenome stigma was nie beduidend ten opsigte van die model nie. Geen beduidende verband tussen voorneme om met behandeling vol te hou en self-gerapporteerde volgehoue-behandelingsgedrag word uitgebeeld. Waargenome gedragsbeheer kon wel ‘n bydrae lewer om verandering in die voorneme om met behandeling vol te hou verklaar. Die TPB kon egter nie ‘n verduideliking bied vir die verandering in self-gerapporteerde volgehouebehandelingsgedrag nie. Toe waargenome stigma by die TPB gevoeg is, was die model steeds nie daartoe instaat om die verandering in self-gerapporteerde volgehouebehandelingsgedrag te verklaar nie. Nietemin, houdings teenoor behandeling was die enigste veranderlike wat verandering in self-gerapporteerde gedrag verklaar. Daar is tot die gevolgtrekking gekom dat intervensies gerig op die verbetering van volhoubare gedrag onder Suid-Afrikaanse pasiёnte wat openbare gesondheidsklinieke bywoon,positiewe houding teenoor behandeling moet aanmoedig, subjektiewe norme verhoog, die pasiёnte se persepsie dat hulle instaat is om volhoubare gedrag kan toon moet verhoog en ook waargenome stigma moet verminder. Beter ART nakoming kan lei tot ‘n toename in die MIV/VIGS pasiёnt se kwaliteit van lewe.
AFRIKAANSE OPSOMMING: Die primêre doel van die studie was om vas te stel of die teorie van beplande gedrag (TPB soos voorgestel in die studie) antiretrovirale terapie (ART) nakoming onder Suid-Afrikaanse pasiёnte by publieke gesondheidsklinieke kan voorspel. Die sekondêre doel was om die verhouding tussen self-gerapporteerde volgehoue behandeling en virale lading te bereken. Die uitslae van die hiёrargiese veelvuldige regressie analise het getoon dat die linêere kombinasie van die veranderlikes van TPB 12% van die verandering in ART voornemens akkuraat kon voorspel. Waargenome gedragsbeheer was die enigste veranderlike wat ART voornemens akkuraat kon verklaar het. Die insluiting van waargenome stigma was nie beduidend ten opsigte van die model nie. Geen beduidende verband tussen voorneme om met behandeling vol te hou en self-gerapporteerde volgehoue-behandelingsgedrag word uitgebeeld. Waargenome gedragsbeheer kon wel ‘n bydrae lewer om verandering in die voorneme om met behandeling vol te hou verklaar. Die TPB kon egter nie ‘n verduideliking bied vir die verandering in self-gerapporteerde volgehouebehandelingsgedrag nie. Toe waargenome stigma by die TPB gevoeg is, was die model steeds nie daartoe instaat om die verandering in self-gerapporteerde volgehouebehandelingsgedrag te verklaar nie. Nietemin, houdings teenoor behandeling was die enigste veranderlike wat verandering in self-gerapporteerde gedrag verklaar. Daar is tot die gevolgtrekking gekom dat intervensies gerig op die verbetering van volhoubare gedrag onder Suid-Afrikaanse pasiёnte wat openbare gesondheidsklinieke bywoon,positiewe houding teenoor behandeling moet aanmoedig, subjektiewe norme verhoog, die pasiёnte se persepsie dat hulle instaat is om volhoubare gedrag kan toon moet verhoog en ook waargenome stigma moet verminder. Beter ART nakoming kan lei tot ‘n toename in die MIV/VIGS pasiёnt se kwaliteit van lewe.
Description
Thesis (MSc)--University of Stellenbosch, 2011.
Keywords
Antiretroviral therapy, ART, Antiretroviral agents -- Therapeutic use, Dissertations -- Psychology, Theses -- Psychology